Zoeken in deze blog

donderdag 31 januari 2013

Maaike Leyn met 'Fijn Stof' en Koen Degroote in CC De Ververij (Ronse)

De voormalige textielstad Ronse ontpopt zich stilaan tot een stevige pijler in de wereld van de actuele beeldende kunst in het zuiden van Oost-Vlaanderen. Mark Manders woont en werkt er. We bezochten er al enkele keren de nieuwe 'Light Cube art gallery'.
 
Einde september vorig jaar opende ook CC De Ververij de deuren op de site van een voormalige textielfabriek. Met Caroline Coolen, Nick Ervinck, Tinka Pittoors en Liene Boogaerts passeerden daar al enkele fijne namen uit het jonge hedendaagse kunstcircuit de revue. Ook Bart Lodewijks maakte zijn opwachting in Ronse met een wijkproject zoals we dat van hem kennen.

De stad Ronse heeft al tientallen jaren een speciale band met tekenkunst. De 'Prijs voor Tekenkunst' zal dit jaar aan zijn 45ste editie toe zijn. (Vorig jaar kreeg Sofie Van der Linden -zopas besproken in Waterschoenen- hier nog een aanmoedigingsprijs)
Cultuurcoördinator Jan Leconte wil in het tentoonstellingsbeleid van het cultuurcentrum dan ook volop focussen op de tekenkunst als autonome discipline. Een schitterende tentoonstellingszaal biedt hier overigens een bijzonder professioneel kader, waar heel wat andere culturele centra of galeries alleen maar kunnen van dromen.


 
Maaike LEYN zorgt sinds 19 januari voor het eerste soloproject in de nieuwe ruimte. Voor de lezers van WATERSCHOENEN is deze Gentse kunstenares een vertrouwde figuur. Sinds 2008 volgen we haar artistieke pad op de voet.
Met haar grootschalige houtskooltekeningen op doek neemt ze een aparte plaats in op het actuele kunstforum.

Onder de titel 'De stille kracht van Maaike Leyn' kreeg U in 2011 in Waterschoenen een overzicht van haar werk tot dan en haar werkmethode. Maar laat niet na ook de andere artikels over haar tentoonstellingen te raadplegen.
 
Met de huidige tentoonstelling 'Fijn Stof' verwijst ze zowel naar haar geliefkoosd medium (houtskool) als naar de (voormalige) textielproductie in Ronse. 

Inhoudelijk refereert 'Fijn Stof' aan het thema van de vergankelijkheid. Door het gebruik van het medium houtskool heeft haar werk ook uiterlijk een duistere kant.
 
Vanwege de aangesneden thema's zijn melancholie en mysterie nooit ver weg en worden ze zelfs extra onderbouwd. Lichte of vrolijke onderwerpen zijn niet aan de orde. De kunstenares 'speelt' met haar eigen angsten, gaat de confrontatie aan met de duistere kanten van het bestaan in de hoop de droefheid te overstijgen tijdens haar zoektocht naar schoonheid op onverwachte plekken, wat op zich kan leiden naar een gevoel van troost.

De tentoonstelling biedt een overzicht van werken uit de voorbije jaren, met de onderwerpen die we doorheen de tijd de revue zagen passeren: de oudere mannen en vrouwen uit Oekraïne, de honden, de schuilhutten en vreemde, desolate bouwwerken of omgevingen,... met op het einde een trap die je lijkt uit te nodigen om de realiteit te overstijgen.

Maaike Leyn, Man with cat, houtskool op linnen

Maar loopt U even mee door de onderwerpen en de tijd. We beginnen links bij het oudste werk uit de collectie. In 'Man with cat' staat een oudere man uit Oekraïne met zijn rug naar ons. De band met de Russische taal en cultuur is bij Maaike Leyn heel reëel. Ze studeerde Slavische talen en geeft Russische les. Bovendien stelde ze reeds herhaalde keren in Rusland tentoon.

Het eerstvolgende werk is heel recent en veel duisterder dan het 'oude' werk.
'Pigs in heaven' toont ons een kerkhof waarop varkens rondstruinen.

Ze vertelt ons het volgende: "Mijn laatste tekeningen zijn gebaseerd op een dodeneiland in Senegal. Toen ik er in het echt was, leek mij dit één van de mooiste plekken ter wereld. Het was er triest en eng, maar tegelijkertijd werd alles verzacht door een hemelse schoonheid: de witte schelpjes op de grond die de pasteltinten van de lucht reflecteerden, de mooie baobabs die elkaar met hun takken en zo ook het eiland omarmden."

Maaike Leyn, Pigs in heaven, houtskool en witte pastel op linnen


Daarna volgt een magistraal getekende 'Tent', waarvan vooral de voorwand in doorschijnend plastic op weergaloze wijze in beeld gebracht is in een gemengde techniek van houtskool en witte pastel, waardoor ze de duisterheid benadrukt met quasi lichtgevende fijne overgangen.
Die methode keert overigens dikwijls in alle subtiliteit terug.

In 'Meeting' krijgen we een dreigende tête-à-tête van twee honden, terwijl de intens belichte 'Floor' een bevreemdende sfeer uitstraalt.
Een door elkaar gedraaid gordijn ('Drapery') wordt onder de kunstenaarshand van Maaike Leyn omgetoverd tot een volumineuze figuur met een beangstigende kop.

Vanaf deze kant van de zaal besef je pas de afgezonderde situatie van de tekening met de Oekraïnse man, die bovendien letterlijk uit deze omgeving lijkt weg te lopen. Het ziet er naar uit dat de kunstenares op deze wijze het einde van een periode in haar werk wil benadrukken.

Maaike Leyn, Monuments

Intussen gaat ze hier verder met schijnbaar half vergane hoofden die in feite deel uitmaken van monumenten, een 'Fortress' waarin ik het MAS meen te herkennen, een schitterende 'Fence' en dan weer de talloze combinaties van honden die elkaar benaderen, belagen,... soms in tekeningen als collages van verschillende doeken.

Tenslotte sta je voor die 'bedrieglijk echt' getekende trap: 'Entrance'. Begint het dan nu pas echt? Is dit een rustpunt voor de kunstenares, een kans om haar werk vanuit een hoger gelegen positie te overschouwen,om dan opnieuw haar artistieke strijd verder te zetten... ?



Maaike Leyn
'Fijn Stof'

in

CC De Ververij
Wolvestraat 37
RONSE

tot 10 februari 2013
woensdag, zaterdag en zondag: 14 - 18 uur

http://users.telenet.be/maaikeleyn/

© Artspotter voor Waterschoenen

*

Koen Degroote, AVE CICLISTA

In de grote toegangsruimte naar de galerie staat de 'Wielerkapel', een installatie en fotografisch project van beeldend kunstenaar en fietsavonturier Koen Degroote.
'AVE CICLISTA' is gebaseerd op de kapel Madonna di Ghisallo, de patroonheilige van de wielrenner die zich bevindt op het parcours van de ronde van Lombardije.

Te bezichtigen tijdens dezelfde periode en openingsuren...

Op 1 februari 2013  om 20 uur geeft Koen Degroote een lezing in het Cultureel Centrum.

www.koendegroote.eu

*
U hoeft natuurlijk niet zolang te wachten om te gaan kijken, maar op 10 februari worden deze tentoonstellingen afgesloten met een 'Tartissage': koffie en taart !
 


dinsdag 29 januari 2013

Sofie Van der Linden in 'Hopstreet' (Brussel)

 Toen ik de uitnodiging van Galerie Hopstreet voor de tentoonstelling van Sofie VAN DER LINDEN (°1986) kreeg, wist ik meteen dat ik er naartoe moest.
Haar werk was mij reeds in 2009 opgevallen toen ze met andere afgestudeerden van de Gentse kunsthogescholen tijdens 'Coming People' in het S.M.A.K. tentoonstelde.
Vorig jaar dook ze op in het project 'Façade' van Netwerk Aalst.
 
 
 
 Sofie Van der Linden, Kitchen, 2012, detail,
pencil drawing, foto Didier Verriest,
Courtesy Hopstreet
 
 
Bovendien wist ze me voor de huidige tentoonstelling te verleiden met de titel: 'Underneath the kitchentable'.
Ik zag mezelf als kind weer thuis onder de keukentafel zitten, teruggetrokken in mijn eigen paradijsje, afgesloten met oude handdoeken, overgordijnen of tafellakens... een eigen 'geheime' ruimte', van waaruit je toch ongehinderd een blik op de buitenwereld kon hebben.
 
Nu zit de picturale wereld van Sofie Van der Linden wel enigszins anders in elkaar, vermits ze in haar werk het onzichtbare zichtbaar maakt. Ze kijkt als het ware dwars door alles heen. Gevels worden in gedachten gesloopt, elk obstakel wordt gereduceerd tot een doorzichtig lijnenspel. Weg met het verborgene. Alles wordt tot in het kleinste detail in beeld gebracht.
Uiteindelijk kijkt ook de kunstenares vanaf haar plaats 'onder de keukentafel'.
 

 © Sofie Van der Linden @ Hopstreet
 
Haar tekeningen bewegen zich op de grens tussen voyeuristisch binnenkijken in de huizen van mensen en een quasi objectieve weergave van die interieurs vanuit een door waarneming gesteund geheugen.
 
Ze hertekent flats, keukens of complete huizen in driedimensionale doorsnede, als doorkijkwoningen in een levendige, met de losse hand getekende, constructieve wirwar van potloodlijnen.
 
In de galerieruimte aan de straatkant zijn het precies die grote tekeningen die getoond worden: architecturale, doorzichtige puzzels waarin wanden doorbroken worden en het bestaande perspectief en vlaktewerking op een vreemde manier door elkaar lopen.
 
In de tweede ruimte zorgt de geel geschilderde achterwand voor een stevig contrast met de kleine schets- en tekstbladen, die putten uit verschillende projecten.
 

© Sofie Van der Linden @ Hopstreet
 
 
Hier wordt de 'openheid' van de grote tekeningen soms onderbroken door momenten van afzondering, argwaan. Zo is er het tekstje 'Nr. 27' dat verwijst naar het project 'Façade' in Netwerk Aalst. Daarvoor bezocht ze verschillende huizen in een bepaalde wijk met de vraag of ze binnen mocht kijken. In 'Nr. 27' was ze zo te zien niet echt welkom. Maar ook die reacties zijn blijkbaar deel van het verhaal in haar artistiek-ruimtelijk-sociologisch onderzoek. 
 
 
 Sofie Van der Linden
'Underneath the kitchentable'
 
in
HOPSTREET
Hopstraat 7
1000 BRUSSEL
 
donderdag, vrijdag, zaterdag: 14 - 18 uur
 
 
  
 
 
© Artspotter voor Waterschoenen


vrijdag 25 januari 2013

Stefaan Vermuyten bij Galerie De Ziener (Asse)

Vier jaar geleden liet ik U in WATERSCHOENEN voor het eerst een werk van Stefaan VERMUYTEN zien. In een groepstentoonstelling bij Galerie De Ziener toonde hij toen een schilderij met als titel Don't look at me. "Doe het toch maar, want het is indrukwekkend", gaf ik U op dat ogenblik als raad mee.
 
Sindsdien verscheen hij regelmatig in deze blog (met ondermeer de BESPREKING van een vorige SOLOSHOW in De Ziener - februari 2011) en is mijn interesse en respect voor zijn intimistische oeuvre met elke confrontatie gestegen, temeer omdat hij er telkens in slaagt met minimale middelen en tot de essentie gereduceerde vormgeving een veelheid aan picturale verhalen (of 'statements') te creëren.
 
 
 
 
Wie zijn werk volgt, heeft natuurlijk een zeker verwachtingspatroon. Toch weet hij je ook telkens weer te verrassen met nieuwe invalshoeken. Zijn schilderijen getuigen van een grote impulsieve daadkracht, lijken speels en snel opgebouwd. Ze baden dikwijls in een sprookjesachtige sfeer, die echter vooral focust op het 'unheimliche', de duistere kant van het verhaal.
In 'The Walk' stapt Blauwkapje door een leeg landschap naar het bos of probeert ze net snel terug te keren om aan de boze wolf te ontsnappen...?
 

Stefaan Vermuyten, The Walk, 2002, acryl op MDF
 
 
Stefaan Vermuyten presenteert een wereld tussen onschuld en wanhoop, van tristesse en kwetsbaarheid, een zoektocht naar houvast in de chaos.
Dat uit zich ook in het meestal minimale kleurgebruik. Soms grijpt hij helemaal naar grijstinten en dat levert bijzonder sterke beelden op, zoals in 'Yeti' (potlood op witte acryl), 'Te Mission' of 'Oh My God it's expanding'.
Maar dat belet hem niet om af en toe volop voor kleur te gaan in bijvoorbeeld 'Soap'.
 

Stefaan Vermuyten, Oh My God it's expanding, 2011, acryl op MDF
 
Stefaan Vermuyten
tot 24 februari 2013
in
Galerie De Ziener
Stationsstraat 55
1750 ASSE
 
vrijdag, zaterdag en zondag: 15 - 18 uur
 
 
 
© Artspotter voor Waterschoenen


woensdag 23 januari 2013

Alex Michels bij galerie c. de vos (Aalst)

 We ontmoeten Alex MICHELS (°1951) niet voor het eerst in 'WATERSCHOENEN'.

Vorige zomer zat hij nog in de 'eigenreide' keuze van Roland Jooris in Estaminet 'In den Bouw' te Kalken en in september 2011 zagen we hem opduiken in Villa De Olmen ('Abstracties').

Alex Michels heeft sinds 1980 al een lange artistieke weg afgelegd.
Nu zorgt hij dus bij galerie c. de vos voor een kleurrijk, geabstraheerd wereldbeeld.

Michels transformeert impressies of ervaringen tot pure schilderijen, ontdaan van franjes, teruggebracht tot de essentie.
 
 
(c) Alex Michels
 
 Bij Alex Michels ontwaar je dikwijls landschappen, al is het veeleer een kleurrijk vermoeden dat hij je bezorgt met zijn gestuele kleurvlakken of brede strepen.
In zijn 'tekeningen' op de bovenverdieping staat hij nog het dichtst bij eenvoudige landschappen die zich tegen verre, vlakke einders aftekenen.
 

(c) Alex Michels
 
Zijn schilderijen beneden tonen zich in scherpere vlak- en kleurverdelingen en hanteren meer uitgesproken tonaliteiten. Toch blijven de overgangen tussen kleurvlakken op hun best wanneer ze zich niet al te scherp aftekenen, maar schijnbaar aarzelend en tegelijk met stevige penseeltrek neergezet zijn. 
 

(c) Alex Michels
 
 
ALEX MICHELS
tot 9 februari 2013
bij
galerie c. de vos
oude gentbaan 295-297
9300 AALST
 
vrijdag en zaterdag: 14 - 18 uur
zondag: 10.30 - 13.30 uur
 
 
 *
 
Naar aanleiding van de vorige tentoonstelling realiseerde Stijn KRIELE een zeefdruk op houten paneel, waarvan nog een aantal exemplaren beschikbaar zijn.
 
 
 
Stijn Kriele, Palomine, 2012, zeefdruk op houten paneel, oplage 40, 18 x 34 cm, 190 Euro
 
Contact galerie c. de vos: galeriecdevos@gmail.com of GSM: 0032 (0)476 98 49 97
 
INFO Stijn KRIELE: www.stijnkriele.nl
 
 
© Artspotter voor WATERSCHOENEN


maandag 21 januari 2013

Sex, Money and Power in Maison Particulière (Brussel)

In de Brusselse Kasteleinstraat, een zijstraat van de Louisalaan, staat een bijzonder huis waar hedendaagse kunst al dan niet met klassieke artistieke objecten geconfronteerd wordt.
'Maison Particulière' is niet toevallig de naam van dit bijzondere, private kunsthuis, want alle kenmerken van de omschijving zijn in het initiatief aanwezig.
 
Maison Particulière werd door het Franse, maar al lang in België wonende echtpaar Amaury en Myriam De Solages in 2010 geopend. Met dit initiatief wilden ze de ruimte creëren waar ze hun artistieke passie kunnen delen met andere verzamelaars, kunstenaars en gepassioneerde kunstliefhebbers.
 
 
Kendell Geers, T.W. Batons (Hexagram) II, 1994 (links) en
Dirty Balls, 2006 (hangend), Courtesy of the artist 
 
Het huis combineert de warmte van een luxueuze woonomgeving met de ruimtelijke en technische faciliteiten van een museale instelling. Een persoonlijke ontvangst benadrukt de huiselijke, ongedwongen sfeer. Toch is Maison Particulière geen woonhuis en geen kunstgalerie, maar een huis voor artistieke ontmoetingen.
 
Sinds april 2011 worden hier drie keer per jaar tentoonstellingen rond een bepaald thema georganiseerd. Met 'Sex, Money and Power' is de instelling aan haar zesde realisatie toe.
 
In samenwerking met een partner voor wooninrichting (instore) is het huis voorzien van schitterende designmeubelen. U herkent ongetwijfeld de staande kapstokken en de metalen banken van Xavier Lust. In de bibliotheek zorgt boekenpartner Tropismes voor referentiewerken bij de diverse tentoonstellingen.
 
Naast de oprichters houdt een kleine ploeg van drie medewerkers het huis draaiende.
Een wandeling door de voortreffelijke, drietalige (NL, F, EN) website zal U in dit verband heel wat duidelijkheid verschaffen, maar ook inzake de kunstenaars die in de huidige of vorige tentoonstellingen vertegenwoordigd zijn of waren.
 

 Kendell Geers, Dirty Balls, 2006 en Le Viol, 2006, Courtesy of the artist
 
De tentoonstelling wordt begeleid door een gedrukte gids met plannen van de verschillende verdiepingen en kamers. Bovendien zijn telkens mappen met begeleidende teksten omtrent kunstenaars en kunstwerken aanwezig.
 
*
 
Sex, geld en macht zijn sinds mensenheugenis belangrijke drijfveren in de samenleving en dus ook in de beeldende kunst.
Amaury en Myriam De Solages gingen in hun eigen collectie op zoek naar werken die het thema perfect konden illustreren en vroegen aan enkele bevriende verzamelaars om hetzelfde te doen. Daarnaast nodigden zij beeldend kunstenaar Kendell GEERS uit om zijn visie op deze thematische driehoeksverhouding te geven.
Het resultaat is een bijzonder uitgebreide (ruim 100 werken), gevarieerde, maar niettemin coherente tentoonstelling die je als bezoeker met sprekend gemak in de ban houdt.
 
Hedendaagse kunst wordt hier ook getoetst aan een collectie Afrikaanse beelden, wat niet alleen verrassende dialogen oplevert, maar ook voor bijzonder sterke individuele presentaties zorgt en bovendien het hele verhaal meteen ook in historisch en universeel perspectief plaatst.

Mondongo, Calavera 9, 2011, Plasticine on wood, Private collection 
 
Loopt U even mee? We zetten U op weg, maar laten U graag het grootste deel ter plaatse ontdekken.
Bij het binnenkomen in de grote salon op het gelijkvloers is het meteen raak met de grote 'spiegelkast' van het Argentijnse collectief MONDONGO, waaraan ook de titel van de tentoonstelling ontleend is. Let op de weerspiegeling van een typische foto van ARAKI en een installatie met getransformeerde wapenstokken door Kendell GEERS.
Centraal op het voorhoofd in de grote kast staat een ode aan 'L'origine du monde' van Courbet, maar laat U verder verleiden door dit gigantisch, geboetseerd hoofd met talloze taferelen uit de kunstgeschiedens en tegelijk een soort wandeling à la Jeroen Bosch doorheen de menselijke driften en verlangens.
 
Kendell GEERS onderzoekt machtsverhoudingen en machtssymbolen, zoals in de reeds vermelde installatie 'Hexagram' met wapenstokken, maar ook in 'Dirty Balls', waarin hij de wisselwerking blootlegt tussen voetbal en politiek, spel en macht, sex en macht,... 
 

 Dany Danino, Les Amants, 2008, Blue ballpoint pen, Private collection
 
 
 In de kleine salon zorgt Dany DANINO voor een schijnbaar rustpunt met 'Les Amants', een groot dyptiek met twee figuren in blauwe bic op schilderslinnen en waarin een hele wereld schuilgaat.
 
Op weg naar de bibliotheek kunnen we niet zomaar voorbij de karakteristieke, maar o zo bevreemdende wereld van Pierre KLOSSOWSKI.
Meteen rechts in de bibliotheek wacht ons de geactualiseerde kijk van Mel RAMOS op een aloude mythe.
 
Volg rustig het uitgestippelde parcours. Achter elke hoek duiken weer onvermoede werken op of leert U 'geld witwassen'.
 
Op de eerste verdieping sta je meteen oog in oog met het grote schilderij van Zhang HAIYING, geflankeerd door een 'Fetish-beeld' van Kendell GEERS en een antieke Congolese sculptuur. 'Brick' (1988) , een baksteen met tekst van Kendell GEERS, verwijst naar de (toenmalige) penibele levenssituatie van de zwarte meerderheid in zijn thuisland Zuid-Afika.
 

 Alison Jackson, Prince Philip at the Art Gallery, 1999, photograph, Collection Francès
Arman, Vénus aux billets de banque, 1995, Money paper and resin, Private collection
 
 De foto van Alison JACKSON, waarin de Britse prins Philip en Marilyn Monroe een hoofdrol spelen, willen we U niet onthouden. ARMAN mag hen met zijn 'Vénus aux billets de banque' gezelschap houden in deze wereld van sex, geld en macht.
 
Op de tweede verdieping volgen de visuele prikkels elkaar in sneltempo op. Meteen rechts eisen foto's van Nan GOLDIN en Tracey EMIN onze aandacht op. Kendell GEERS gaat met zijn zelfportret (een afgebroken hals van een flesje Heineken als verwijzing naar de dominantie van zijn Zuidafrikaanse voorvaderen... de 'Boeren') de conceptuele toer op.
 
Twee foto's, 'Teenage lust' van Larry CLARCK en 'Le rendez-vous' van Marcel MARIËN houden elkaar gezelschap.
 
Om het hoekje in Salon Louise hangt een portret van George Bush jr, als collage samengesteld met stukjes foto uit pornografische tijdschiften (Jonathan YEO).
 

Kongo, Democratic Republic of Congo - 18th-19th century,
ivory, iron, lead, Private collection 
 
 
 In de glazen kast tussen dit salonnetje en de hall staat een Congolese sabel als een schitterende sculptuur in een perfecte setting en bewaakt er de ingang van de donkere kamer, waar de pornografische X-rays van Wim DELVOYE extra belicht worden door Kendell GEERS met zijn 'Fragments d'un discours amoureux' en de show ongetwijfeld mee gestolen wordt door een (alweer schitterend gepresenteerd) Congolees beeldje.
 
In de grote salon aan de tuinzijde schreeuwen hedendaags en Afrikaans afwisselend om aandacht. We vermelden hier enkel Monica MACHADO met haar 'Belle Marquise vos beaux yeux me font mourir d'amour' (foto onder), maar U legt ongetwijfeld nog andere accenten.
 
Een uitgebreid bezoek dringt zich hoe dan ook op.
 

 Monica Machado, Belle Marquise vos beaux yeux me font mourir d'amour,
2006-2007, mixed media, Private collection
 
 
 
Gelet op bepaalde expliciete beelden richt de presentatie zich op een publiek '+18'.
 
 
SEX, MONEY and POWER
 
tot 24 maart 2013
dinsdag t.e.m. zondag: 11 tot 18 uur
donderdag: tot 19.30 uur
in
Maison Particulière vzw
Kasteleinstraat 49
1050 BRUSSEL
 
 
Toegangsprijs: 10 Euro
 
Voor voorwaarden en voordelen van lidmaatschap: zie de website
 
© Tekst en foto's: Artspotter voor Waterschoenen


zaterdag 19 januari 2013

ARTSPOTTER ... WORKS: een nieuwe blog van Artspotter

 
 
 
 
'Ceci n'est pas un Baselitz'
by
Artspotter
 
 
NU op
 




donderdag 17 januari 2013

'Approche aux constellations' in Atelier 340 (Brussel)

 
 Installatie van Emmanuelle Villard, foto VDS
 
Kunstenaars zijn dromers. Voeten van de grond, het hoofd in de wolken. De wereld hun universum. Voor de tentoonstelling Approche aux constellations verzamelde Atelier 340 Muzeum vijftien kunstenaars uit binnen- en buitenland die hun relatie met het universum artistiek in beeld brengen.

 
 
 Beeld uit de tentoonstelling: schilderijen van Yves Zurstrassen en
sculpturen van Vladimir Skoda, foto VDS

 
 Een labyrint. Een wereld op zich. Verspreid over verschillende rijhuisjes, ruimtes, kamertjes en tussenverdiepen die voortdurend in elkaar overlopen, geeft Atelier 340 slechts beetje bij beetje het mysterie van zijn recente tentoonstelling prijs. Aan de ingang van het pand, in een oude hangar staan een aantal ruimtelijke werken, zoals Dialoog tussen mens en universum, de ietwat morbide kijkdoos van Laurence Dervaux. Net achter de hoek hangen de al even duistere sculpturen van Emmanuelle Villard. We worden meteen op onze plaats gezet in dit universum: stof zijt gij en tot stof zult gij wederkeren.
 
Installatie van Marcus Bering, foto VDS

 Het nest is goed, maar het heelal is beter

Hendrik Marsman
 
 
Kosmisch is ook het ensemble van zwart/wit schilderijen van Yves Zurstrassen en de bellenlazende sculptuur van Vladimir Skoda in het midden. De aarde, centrum van het universum? Op een tussenverdiep, bovenaan de trap the world according to Marcus Bering: een poëtische, zelfs ietwat frivole installatie van stalen elementen op de grond en langs de muur. Een droomwereld. Van een totaal andere orde zijn ook Pierre Radisic's Heavenly Bodies, een reeks erotisch-poëtische foto's. Esthetische constellaties van het menselijk lichaam. Subtiel en adembenemend zijn ook de waaiers van Sylvain Le Guen en de ingebonden keien van Lionel Estève. En zo wisselen micro en macro elkaar voortdurend af. 

 
 
 Foto's uit de reeks 'Heavenly Bodies' van Pierre Radisic, (c) atelier 340

 
 Approche aux constellations, een groepstentoonstelling met werk van Laurette Altrux-Tallau, Marco Bagnoli, Marcus Bering, Krystian Burda, Sergey deRocambole, Laurence Dervaux, Lionel Estève, Sylvain Le Guen, Charles Lopez, Pierre Radisic, David Roux-Fouillet, Julien Salaud, Vladimir Skoda, Emmanuelle Villard en Yves Zurstrassen, nog t/m  17 februari in Atelier 340, Drève de Rivierendreef 340, 1090 Brussel (dinsdag tot en met zondag, van 14 tot 19 uur).
 Sculptuur van Lionel Estève, (c) atelier 340
 
 
 
Veerle De Saeger voor WATERSCHOENEN
 



woensdag 16 januari 2013

WATERSCHOENEN gaat weer op stap...

 
  
Onze WATERSCHOENEN zijn na enkele weken welverdiende rust weer uit de kast gehaald. De eerste bezoeken zijn afgelegd, niet toevallig in Brussel. We zullen U vanaf nu wel meer meenemen naar de hoofdstad. Maar de andere (vertrouwde en nieuwe) artistieke oorden en activiteiten krijgen uiteraard ook onze en hopelijk Uw aandacht.
Onze tentoonstellingsagenda voor de komende weken is al goed gevuld, maar we plannen ook atelier- en museumbezoeken. Deze zomer wachten ons zeker weer een aantal grote tentoonstellingsprojecten in binnen- en buitenland.


 
 
Eerstdaags verschijnen de eerste artikels. Stap gerust mee op het rustige of woelige water van de grote hedendaagse kunstvijver. WATERSCHOENEN toont U graag de weg.