Kunstencentrum NETWERK pakt uit met twee solotentoonstellingen die je perfect los van elkaar kan bekijken. Toch doen de twee betrokken kunstenaars elk op hun manier aan ruimtelijk beeldonderzoek. Methode, middelen en resultaten zijn uitermate verschillend, maar leveren een verrassende en boeiende ontmoeting op.
Wanneer je eerst het tentoonstellingsparcours (met de voortreffelijke plannetjes en zaalteksten) van Gabor ÖSZ (°1962) volgt, om tenslotte in de studio bij Leen VOET (°1971) het spreekwoordelijke (kleurrijke) licht aan het einde van de tunnel te ervaren, krijgen de beide oeuvres een wederzijdse impuls die bijzonder verrijkend werkt, vermits ze zich in wezen allebei concentreren op onderzoek van het beeld in de architecturale en omgevingsruimte.
Gabor Ösz @ Netwerk
We duiken de donkere gang in voor het overzicht 'Three by Three' van Gabor Ösz.
Sinds jaren voert de kunstenaar onderzoek naar het (on)vermogen van beelden om de werkelijkheid te vatten en weer te geven. Uit de talloze experimenten terzake heeft hij hier 9 projecten geselecteerd, die inhoudelijk in 3 groepen ondergebracht kunnen worden. Dat verklaart meteen de titel 'Three by Three'. Doorheen de tentoonstellingzalen ontmoet je corresponderende benaderingen van deze drie custers.
Gabor Ösz, Tautology @ Netwerk (Galerie 5)
In de eerste cluster vertrekt hij bij het vermogen van het beeld om onze perceptie van de uiterlijke werkelijkheid te visualiseren, uitgaande van de relatie tussen de observerende mens en de omringende ruimte. Het project is gebaseerd op bouwwerken uit het nazi-arsenaal, gaande van bunkers uit de Atlantic Wall, het Prora-Project (een onvoltooid vakantieoord op een eiland in de Oostzee) of 'Das Fenster' (met het panoramische raam in een voormalige studieruimte van Hitler als uitgangspunt). Sluitstuk van 'Das Fenster' is ongetwijfeld het gigantische mozïekbeeld in de grote zaal (+1).
Gabor Ösz, Das Fenster @ Netwerk (Grote zaal 12)
In de tweede cluster ligt de nadruk op de fotografie met haar bijzondere eigenschappen als 'optische illusie', waardoor haar geloofwaardigheid als waarheidsgetrouwe informatiedrager in vraag gesteld wordt door ondermeer gebruikmaking van positief en negatief uit de analoge fotografie.
De derde en meest recente fase onderzoekt de identiteit van het beeld ten gevolge van manipulatie.
Gabor Ösz, The Prora Project @ Netwerk (Pakhuis +2 - 15)
Het werk van Gabor Ösz vraagt de nodige inlevingstijd. De onmiddellijk waarneembare, sterke esthetische kracht mag geen reden zijn om het achterliggende beeldonderzoek uit het oog te verliezen. De zaalteksten zullen in deze dan ook geen overbodige lectuur zijn.
*************
'A woman takes little space' was twee jaar geleden de titel van de tentoonstelling waarmee Estland zich op de Biënnale van Venetië profileerde.
Ik verwijs er enkel naar om aan te geven dat Leen VOET slechts één ruimte van Netwerk nodig heeft om haar inbreng ten volle te laten renderen.
Na de opeenvolging van donkere kamers en sobere tonen van haar collega zorgt zij voor een ware explosie van kleur met haar installatie 'Sint-Rita' in de studio.
Leen Voet @ Netwerk
Leen Voet timmert al jaren aan de weg om via haar artistieke praktijk inzicht te krijgen in de machinaties van de wereld.
Daartoe heeft ze reeds allerlei media gebruikt: fotografie, diaprojectie, tekening, schilderij, installatie,...
Vorig jaar dook ze in WATERSCHOENEN op tijdens KRASJ O.1 in Ninove. Haar schilderij gebaseerd op het interieur van de Mechelse Sint-Romboutskathedraal noemde ik toen "een zee van kleurrijk licht dat je bijwijlen aan Van Gogh doet denken..." .
De uitgebalanceerde installatie 'Sint-Rita' die ze vandaag in Netwerk voorstelt, gaat duidelijk op dat kleurrijk elan verder en bovendien bouwt ze voort op het onderwerp 'kerkinterieur', al verlegt ze de focus naar de moderne kerkarchitectuur uit de jaren '60 en '70 van de vorige eeuw.
Meer nog dan de oorspronkelijke connotatie met het kleurenpatroon van Van Gogh leg ik bij de eerste aanblik meteen de link naar Matisse.
Leen Voet, Sint-Rita, 2012 - 2013 @ Netwerk Studio
In een totaalinstallatie van 5 enorme doeken op verschillende ruwhouten, witgeschilderde 'staanders' als dragende sculpturen, toont ze in een kleurrijk lineair en vlakmatig spektakel de interieurs van 5 kerken: Jezus Arbeider, Sint-Rita, Sint-Alena, Sint-Bartholomeus en Sint-Pius X (2012-2013).
Tegen de grijze vloer en de stevig contrasterende, knalgeel geschilderde wanden creëert Leen Voet een vrolijk makende, stripmatige omgeving die tegelijk al je zinnen aanspreekt en je tot uiteenlopende reflectie aanzet.
Leen Voet, Sint-Rita, 2012 - 2013 @ Netwerk Studio
Hier is ontegensprekelijk sprake van picturale sfeerschepping die los staat van het 'kerkgevoel' als religieuze ervaring. Ook al gaat het hier om een architecturale benadering, toch laat een zeker gevoel voor mystiek zich herkennen (of hangt dat van de kijker af?). Ik durf in deze kleurenpatronen refereren aan David Hockney, Hare Krishna of de 'Indische' invloeden van 'The Beatles' in de jaren '60 en '70.
In de gestructureerde lijnen van de gepresenteerde schilderijen grijpt Leen Voet volop terug naar een project rond Felix De Boeck, waaraan ze enkele jaren geleden werkte. In 2009 - 2010 maakte ze 774 potloodtekeningen naar het werk van de schilder voor wie symboliek en mystiek een belangrijke factor in zijn oeuvre vormden. Het project werd overigens in 2012 bekroond met de uitgave van het vuistdikke tekeningenboek 'Felix'.
Leen Voet, Sint-Rita, 2012 - 2013 @ Netwerk Studio
Laat je bij 'Sint-Rita' eerst leiden door de 'afstandelijke' kennismaking vanuit de gang door het raam. Begin daarna aan een wandeling rond en door de installatie. Geniet met volle teugen van deze kleurrijke, helverlichte wereld.
De 'wetenschappelijke', maar niettemin gevoelige benadering van Gabor Ösz naast de speels aandoende, maar beredeneerde inbreng van Leen Voet blijft tot 16 juni 2013 te bezoeken in ...
NETWERK
Houtkaai z/n
9300 AALST
dinsdag t.e.m. vrijdag: 11 - 18 uur
zaterdag en zondag: 14 - 18 uur
© Artspotter voor WATERSCHOENEN
Geen opmerkingen:
Een reactie posten