Zoeken in deze blog

zaterdag 29 juni 2013

'e.v. P.411 P.' in deKamer te Sint-Amandsberg


Precies een jaar geleden ging ik in het Groot Begijnhof van Sint-Amandsberg (bij de Dampoort) op zoek naar het huis nummer 5, waar Wim NIVAL zijn 'mathematisch-gevoelig' werk mocht voorstellen in 'deKamer' (letterlijk één sobere kamer in dit woonhuis).

Het verslag in WATERSCHOENEN ('Solo papel y carton') begon toen als volgt: "Heel wat beeldende kunstenaars doen ontzaglijk hun best om op te vallen in het immense artistieke veld. Anderen blijven daarentegen even hard proberen om rustig in de luwte te kunnen vertoeven'.

Was Wim Nival al een adept van die tweede groep, dan is de dame die nu aantreedt dat misschien nog meer.
 
  
 e.v. P.411 P. @ deKamer
 
Met de tentoonstellingstitel 'e.v. P.411 P.' geeft ze zelfs haar naam niet prijs. Ze tekent haar werk overigens enkel met de initialen'e.v.', terwijl 'P.411 P.' verwijst naar de 411 grafische interpretaties die ze van pagina 411 uit een (verder onbenoemd) boek gemaakt heeft.
 
Die oorspronkelijke tekst is voor haar inhoudelijk belangrijk, maar de toeschouwer heeft de handen vol met de 411 bladen die in diverse grafische technieken (o.a. ets, droge naald,...) de basistekst (of bladspiegel) steeds verder uitpuren.
 
Soms herken je nog een vage, doorstreepte tekst, die dan even later vervangen is door een zuiver lineair gegeven of zich als bladspiegel ontplooit in een soort muziekblad. Een andere keer overheerst een subtiel geometrisch-wiskundig beeld en soms waan je je in een 'basic' lijnenspel van een architecturaal grondplan of de aanduidingen van een veldonderzoeker.
 
Telkens weer getuigt de uitwerking van een grote grafische en technische beheersing binnen een sober kader.
 

e.v. P.411 P. @ deKamer 
 
De bladen liggen in stapeltjes naast elkaar op horizontale planken langs de muren, klaar om in te kijken, te voelen, te vergelijken, te laten inwerken, ... een hele opdracht voor de bezoeker. Probeer je ook maar eens voor te stellen wat het dan wel moet geweest zijn om ze te maken: een heus monniken- of (gezien de locatie) begijnenwerk !
 
Wie e.v. en haar 'geheime' werk wil leren kennen, moet snel zijn, want...
 
'deKamer' is enkel dit weekend open.
 
zaterdag 29 juni 2013: 13 - 18 uur
 
zondag 30 juni 2013: 11 -18 uur
 
in
 
Groot Begijnhof 5
9040 SINT-AMANDSBERG
 
 
  
© Art Spotter voor WATERSCHOENEN


donderdag 27 juni 2013

'The Gunshot' in Marion de Cannière Gallery (Antwerpen)

 
 In de tentoonstelling 'The Gunshot' brengt Hans THEYS een onvoorstelbaar aantal kunstenaars met een zeer divers oeuvre samen op een relatief kleine ruimte.
Daartoe past hij deels het museumprincipe van de 19de eeuw toe: de werken hangen in verdiepingen van vloer tot plafond.
Tegelijk voel je ook de sfeer van een Oosterse of Afrikaanse 'bazaar', maar dat heeft vooral met het kleurrijke karakter te maken.

In de overvolle wereld die hier op ontdekking wacht, ervaar ik aanvankelijk zowel voor de deelnemende kunstenaars als voor de toeschouwers een boodschap van 'survival of the fittest'. Deze ultieme oefening in 'kijken' is niettemin een zegen voor de toeschouwers en een opdracht voor de kunstenaars die ongetwijfeld 'gezien' willen worden.

De titel van deze tentoonstelling verwijst naar een anekdote over de schilders Constable en Turner tijdens een tentoonstelling in 1832, waar hun werk naast elkaar hing. Constable werkte ter plekke zijn schilderij af met enkele lichteffecten om het extra in de verf te zetten, maar Turner deed hetzelfde met een paar toetsen rood. Daarop zei Constable: "He has been here and fired a gun".
 
 *
 
 Elke kunstenaar wil zijn of haar stempel drukken.
 
"De kunst is het rijk van het verschil".
 
Elke kunstenaar heeft een eigen 'gunshot' geleverd.
Hans Theys heeft met deze talloze werken een 'onvoorstelbare voorstelling' gemaakt.
Het geheel is niet langer een kwestie van één geweerschot, maar een weliswaar pijnloos doch niet geheel ongevaarlijk bombardement van kleuren, vormen en ideeën.
 
Hoe kunnen we dit beter verklaren dan door het 'slagveld' op te stappen en beetje bij beetje een 'Tuin van Eden' te ontdekken, waarin de slang al gepasseerd is en bijgevolg de onschuld al een flinke knauw gekregen heeft.
 
Je wordt hier in eerste instantie overweldigd door het decor, maar het komt er op aan de tijd te nemen om door het bos de bomen te zien. Dan pas zal duidelijk worden hoe groot de artistieke 'bio-diversiteit' hier is.
 
We nemen U natuurlijk niet voor het eerst mee naar tentoonstellingen die door Hans Theys geredigeerd en geregisseerd werden. Herinner U 'Xanadu' (2010) in het SMAK, 'A Whitsun Wedding' (2012) in Galerie EL of 'The New Candour' (2012) bij Tatjana Pieters.
 
We stappen binnen in de galerie van Marion De Cannière...
 
  
U doet het natuurlijk zoals U het zelf wil, maar ik liet me toch eerst meedrijven in de maalstroom en nam pas nadien de duidelijke zaalplannen mee voor een tweede wandeling.
 
Was ik bij de eerste doortocht geheel overdonderd door de enormiteit van het gebeuren, dan leverde mijn tweede wandeling een ander beeld op. Je krijgt dan stilaan zicht op de totaalinstallatie, maar nu pas komen ook de individuele werken en hun soms schitterende onderlinge relaties bovendrijven. Soms zijn het convergerende vormen, kleuren of thema's, een andere keer lijken ze niets met elkaar gemeen te hebben.
Daar zit de kern van het verhaal. Hans Theys drukt het als volgt uit: "Ik hou ervan deze verschillen te omarmen en mezelf erin te koesteren".
 
Meteen bij het binnenkomen worden we geconfronteerd met een installatie van de Oostenrijkse, maar sinds 1987 in Brussel wonende kunstenaar/wijnimporteur Kurt RYSLAVY, die in de geest van 'dada' en 'fluxus' de regels van de kunst en de maatschappij overhoop durft te gooien.
'ER VERKAUFT WEIN UM GELD ZU VERDIENEN' staat in schokkerige letters op het allereerste schilderij dat je te zien krijgt.
 
Ermias KIFLEYESUS, geen onbekende voor Waterschoenen (Ename Sediment, Dreaming of the South, Rafa the Magician) toont 'No no no to Gunshot', een gordijn van typische Kifleyesus-sporen.
 
 
Tamara VAN SAN gooit er in haar wandkeramiek 'Belly' meteen wat glanzend, doch 'gehavend' geel tegenaan. We ontmoeten haar doorheen de tentoonstelling in verschillende onderhoudende dialogen met andere kunstwerken.
 
Met het grote, stripachtige doek 'Painting an island' kan Vaast COLSON onmogelijk aan Uw blik ontsnappen.
 
Een kleurrijk houten (speelgoed) geweertje kon hier uiteraard niet ontbreken, met dank aan Walter SWENNEN.
 
De rechtse muur van de 'Inkomzaal' herbergt al een rijkgevulde tentoonstelling op zich. Meteen bij de deur worden de intimistische schilderijen van RENIERE & DEPLA uitgespeeld tegen de kleurrijke wereld van Sophie d' ANSEMBOURG, bij een eerste aanblik een moeilijk gesprek. Multicultureel samenleven is niet altijd gemakkelijk.
 
Met drie 'grijze' portretten van (Joodse) auteurs neemt Ronald OPHUIS letterlijk en figuurlijk afstand van de kleurexplosies rond hem.
 
In combinatie met de stevige kleuren in een schilderij van Kurt RYSLAVY boven hem, zorgt Kasper BOSMANS voor een viervoudig rustpunt dat je de neiging bezorgt om van kijken op voelen via 'braille' over te schakelen.
 
Met haar 'Sculpture minimale baroque' heeft ook Manon BARA me meteen in de ban en tot slot is er het overweldigend bevreemdende schilderij van de immer wendbare Dennis TYFUS.
 
Tot daar het 'voorgerecht', al heb ik het gevoel dat ik U straks veel meer zelf zal laten ontdekken, zodat U nu al niet met een indigestie aan de hoofdschotel moet beginnen.
 
 
 Voor we het hek naar de hoofdruimte of 'achtertuin' openen, neem ik U eerst mee naar de kelder.
In de traphal is Xavier NOIRET-THOME met 'Le pirate' nadrukkelijk kleurrijk aanwezig, maar die schijnbare dominantie verstoort geenszins de evenwichtige accrochage in deze kleine ruimte (met o.a. een ongewone Manor GRUNEWALD en een hele reeks van Manon BARA onder de titel 'Sculpture minimale baroque'.
 
In de kelder heerst een wereld van verschil tussen de ruimte vooraan en achteraan.
Terwijl vooraan Philip JANSSENS een uitgekiend minimalisme predikt, organiseert Damien DE LEPELEIRE in het achterste gedeelte een figuratieve kleurenorgie, die je bijwijlen doet denken aan de tijd van Nolde of Heckel.
 
Kasper BOSMANS tempert het geweld met een duister, naar de Barok verwijzend doek (Carolus Boromeus), dat meteen ook letterlijk de verbinding maakt met de hoger gelegen verdieping. Intussen zorgt Rein DUFAIT voor de driedimensionale interpunctie.
 
Terug naar boven...
 
Wie in de eerste ruimte al overweldigd was, blijft nu best even stilstaan alvorens de blik te laten ronddwalen.
 
Meteen links 'vertrekt' het doek 'Carolus Borromeus' van Kasper BOSMANS.
Op en voor de lange muur tegenover het hekje is Damien DE LEPELEIRE prominent aanwezig, terwijl Viviane KLAGSBRUN en Manor GRUNEWALD een babels gesprek voeren, in de marge bijgestaan door de 'Special Red One' van Tamara VAN SAN.
 
  
Manon BARA maakt de overgang naar de volgende muur met haar 'Forêt vierge', een installatie met beschilderde Mariabeelden, waarbij ik meteen terugdenk aan werk van Corry Vandermassen onlangs bij Galerie LINK.
 
Vooral Tine COLEN weet me hier te bekoren met dat ene titelloze schilderijtje op hout (nr. 5 op het zaalplan van de galerie).
 
De volgende lange muur verplicht ons alweer tot keuzes, die vreemd genoeg (maar dat neem ik geheel voor mijn rekening) naar kleine werken verwijzen.
 
De vier schilderijtjes van Aurélie GRAVAS helemaal onderaan (Toupie, Vinyle, Le Supplice Chinois, Plate), diagonaal naar boven verbonden via 'Dorado' van Tamara VAN SAN met het grote schilderij 'After Rubik' van diezelfde Aurélie GRAVAS vormen een onverwachte, maar aantrekkelijke combinatie.
 
  
Ook Veroniek VAN SAMANG weet me hier onder andere met 'Mijn hart, mijn droevig hart' (niet dat van mij) of ' 't Waren de kaboutertjes' heel blij te maken.
 
Het grote tweeluik van Dennis TYFUS midden in de kamer kunnen we niet zomaar passeren. Het verdeelt (letterlijk) en heerst in al zijn 'gouden' lineaire golven, maar speelt de andere werken niet van het veld. 
 
Voorbij het hekje wacht ons nog een mooi gecomposeerd ensemble van Carole VANDERLINDEN, van wie overigens eerstdaags een nieuw boek in de reeks 'Posture Editions' verschijnt (Tekst door Hans Theys) (binnenkort bespreking in WATERSCHOENEN).
Zij wordt hier geflankeerd door Jan VAN IMSCHOOT, terwijl Tamara VAN SAN voor een kleurrijk eindpunt zorgt.
 
 
Tot daar een eigen keuze. Verschillende kunstenaars zijn tot mijn spijt onvermeld gebleven.
 Ik had nog zin om U op zoveel meer te wijzen, maar 'trop is teveel' zoals een bekende Belg het ooit kernachtig uitdrukte.
Misschien heb ik U in het begin een beetje onnodig bang gemaakt voor zoveel picturale overmacht. Toch blijft 'The Gunshot' een flinke boterham, een 'walking dinner' waaruit elke bezoeker naar believen een aantal hapjes kan nemen. U schuift wellicht andere namen en andere werken of combinaties naar voor.
 
Eindigen doen we met de woorden van Hans Theys zelf:
 
"Met zachte kogels wordt hier geschoten, die heen en weer blijven botsen als springballen".
 
U kunt dus toch naar beter alert blijven tijdens Uw bezoek... en erna!
  


  
 THE GUNSHOT
 
tot 18 juli 2013
in
Marion de Cannière Gallery
Pourbusstraat 3
2000 ANTWERPEN
 
woensdag tot en met zaterdag: 14 - 18 uur
 
De lijst van alle deelnemende kunstenaars staat op:
 
 
  
 © Art Spotter voor WATERSCHOENEN


woensdag 26 juni 2013

Katleen Deleu in Huize St. Bonaventura (Gent)

 
Ik leerde Katleen DELEU (°1964) exact één jaar geleden kennen tijdens een bezoek aan de tentoonstelling van Wim Nival in 'deKamer'. Zij was het die een kamer van haar woning in het Groot Begijnhof van Sint-Amandsberg beschikbaar stelde.
 
Komend weekend (28-29-30 juni) volgt overigens een tweede initiatief in 'deKamer' onder de enigmatische titel: e.v.P.411.P
 
Ik ben benieuwd en hou U op de hoogte.
 
 
Zelf genoot ze een heel gedegen en ruime artistieke opleiding, al was ze naar eigen zeggen een laatbloeier. Haar opleiding schilderkunst in de Gentse Academie volgde ze dan ook pas tussen 1992 en 1996. Nadien ging ze zich nog verder bekwamen in Fotokunst en Vrije Grafiek.
Om met al deze vaardigheden toch grotendeels onder de radar van de kunstwereld te blijven, is een prestatie op zich. Behoudens deelname aan enkele groepstentoonstellingen en een paar Prijzen voor Tekenkunst, dateert haar vorige solotentoonstelling van 1999.
 
 
Katleen Deleu, Z.T., Tape en olieverf op karton, 2012, 30 x 30 cm
 
Dat we haar nu in Huize St. Bonaventura mogen ontdekken met 'werk van formaat' is dan ook een absolute opsteker.
 
Van haar huis in het Begijnhof van Sint-Amandsberg naar deze kleine tentoonstellingsruimte annex woonhuis in het Gentse Sint-Elisabethbegijnhof is evenmin toeval. Je zou het thuiskomen kunnen noemen.
 
De kleine, witte werken zijn hier als monochrome, rechtlijnige 'iconen' perfect op hun plaats.
Ze fotografisch in beeld brengen is bijzonder moeilijk en doet bovendien ontzettend afbreuk aan hun 'ware gelaat'.
 
Je moet ze 'in 't echt' zien !
 

Een doorkijkje in Huize St. Bonaventura
 
 
De gebruikte middelen zijn eenvoudig, maar de behandeling o zo secuur. Als drager gebruikt ze kleine houten panelen of linnen op karton (die laatste achteraan verstevigd en opgehoogd met een houten frame zodat ze afstand van de muur kunnen nemen).
 
Verder maakt ze enkel nog gebruik van uiterst smalle, witte tape en witte olieverf.
 
Op de houten panelen laten de dunne lagen verf de houtstructuur meespelen in het 'tafereel'. De flinterdunne tape wordt met uiterste precisie in parallelle en/of elkaar snijdende banen aangebracht, terwijl verf en drager met elkaar een spel van contrasterende wittinten opvoeren.
Hier en daar zie je nog eens een efemeer potloodlijntje oplichten.
 

Katleen Deleu @ Huize St. Bonaventura
 
 
Meestal in vierkanten, uitzonderlijk als rechthoek en heel af en toe als paralellogram volgen de kleine pareltjes elkaar op in hun streng geregisseerde, maar o zo gevoelige wereld van witte vlakken en dito strakke lijnen, waarvan er (stoutweg) hier en daar enkele een beetje schuin marcheren.
 
Je zou hier met enig gemak vergelijkingen met grote namen uit de nationale en internationale kunstgeschiedenis kunnen maken, maar het grootste compliment lijkt me de vaststelling dat ze zo ECHT zijn.
 
Ze maken me tegelijk blij en stil !
 
 
Tot 14 juli 2013
in
Huize St. Bonaventura
Provenierstersstraat 51
9000 GENT
 
zaterdag: 15 - 19 uur
zondag: 11 - 19 uur
 
 
© Art Spotter voor WATERSCHOENEN 


dinsdag 25 juni 2013

A SECRET SHOW II : Bart Slangen, Jerry Heymans en Yves Velter in Melle

 
Terwijl U dit leest is het evenement van één weekend alweer voorbij.
Maar dat is geen reden om het hier niet te vermelden.
 
Nadat we Bart SLANGEN en Jerry HEYMANS in oktober 2011 in een goed verborgen oud fabriekje vlakbij het station van Kwatrecht gingen (op)zoeken, deden we nu een tweede poging hen terug te vinden in Melle (al kwamen we uiteindelijk vlak bij het station van Merelbeke terecht - ze hebben blijkbaar iets met stations).
 
Voor deze tweede editie hadden ze ook Yves VELTER uitgenodigd.
Samen vonden ze een tijdelijk onderkomen in de grote witte studio van een fotograaf.
 
 
 
A Secret Show II ... gevonden
 
Het was een zeer mooi decor voor werken waarin een sober materiaalgebruik zeker aan de orde is (Yves Velter & Bart Slangen). Dat geldt tot op zekere hoogte ook voor Jerry Heymans, al zorgt de ruimtelijke zoeker in hem ook in de schilderkunstige uitwerking voor een derde dimensie.
 
Bovendien was er als 'special act' een optreden van KÖHN (Jürgen De Blonde).
 
Van Yves Velter opende (samen met Stéphanie Leblon) datzelfde weekend ook een tentoonstelling in de Light Cube Art Gallery (Ronse).
WATERSCHOENEN was erbij en brengt heel binnenkort verslag uit.
 
Bart Slangen is nog tot 30 juni vertegenwoordigd in 'A fine selection' bij de Gentse Galerie LINK. U kan nog even snel gaan kijken...
 
 
A Secret Show II, gedeeltelijk zaaloverzicht
 
 
Nu al benieuwd naar nog meer 'Secret Shows' ?
 
Come and see ... next ...(?)
 
 
© Art Spotter voor WATERSCHOENEN
 
 
 

maandag 24 juni 2013

Superboring Apocalyps: afstudeerproject Foto Sint-Lucas Gent in Entrepot Fictief (Gent)

 
 Weeral een jaar voorbij! Ik kon het amper geloven toen de uitnodiging voor deze tentoonstelling mij bereikte.
Elk jaar staan nieuwe afgestudeerden van de afdeling 'FOTO' in de Sint-Lucas Academie (Gent) met hun presentatie klaar. Net zoals in 2011 en 2012 was WATERSCHOENEN er als de kippen bij.
Twijfel zelf ook niet te lang, want 1 juli is de allerlaatste dag om de foto's van 'de zes van Gent' te gaan bekijken.
Het werk is (gelukkig maar) zeer uiteenlopend. Superboring ? Verre van !

Wandelt U even mee ?
 
 
 
Kaat Pype @ Superboring Apocalyps, 2013
 
 
 Op het gelijkvoers komen we allereerst in de fotografische wereld van Kaat PYPE terecht. Zij heeft de grote ruimte omgetoverd in een 'portrettengalerij' die balanceert tussen kleurrijke, geregisseerde, naast schijnbaar ongedwongen realiteit en een aantal surreële of soms tegendraadse situatieschetsen.
 
Ze weet op schitterende wijze haar kleurenpalet aan te passen naargelang de benadering.
 

Bart Marescaux @ Superboring Apocalyps, 2013
 
 
 In de belendende zaal neemt Bart MARESCAUX ons mee in de 'grijze zone' van de bosjes.
Het contrast met de kleurrijke wereld van daarnet kan niet groter zijn. Hier is bovendien geen mens te bekennen, enkel bomen en struiken in duistere, 'unheimliche' beelden, die desondanks een soort rustpunt vormen.
 
Parafraserend op een uitspraak van de filosoof Ludwig Wittgenstein, geeft Marescaux ons de volgende boodschap mee: "Van dat, waarvan men geen beelden kan maken, moet men zwijgen".
 
 

Heidi De Meulemeester @ Superboring Apocalyps, 2013
 
 
 Heidi DE MEULEMEESTER 'fotografeert huiselijke taferelen van alledag en brengt de bewoners op een realistische en intimistische manier in beeld'. Onder het mom van snapshots toont ze uitgebalanceerde composities, boordevol zin voor detail en onverwachte confrontaties.
 

Julie Landrieu @ Superboring Apocalyps, 2013
 
 
 Op de eerste verdieping (via de lange, smalle trap) neemt Julie LANDRIEU ons mee naar de zee, de plek waar ze opgroeide, maar die ze toen (naar eigen zeggen) niet volledig naar waarde schatte.
 
Lucht, water, tijd en ruimte vloeien in elkaar in duistere, blauwgrijze zeeën die 'geveegd' lijken.
Dit is slechts één specifiek deel uit haar fotografische taal en praktijk, die in haar website verder onthuld wordt.
 

Dirk Louwagie @ Superboring Apocalyps, 2013
 
 
 We klimmen nog een trapje hoger en ontmoeten eerst Dirk LOUWAGIE, die de minutieus gekadreerde werkelijkheid laat vervagen tot duistere, troebele, beklemmende  of nostalgische droombeelden met een sterk filmisch karakter.
 

Farida Lemeatrag @ Superboring Apocalyps, 2013
 
 
Tenslotte worden we geconfronteerd met de presentatie van Farida LEMEATRAG, die met zes even krachtige als verwarrende portretten in zwart-wit diepe indruk maakt.
Het is een studie rond het thema 'transgender' en tegelijk een onderzoek naar het samenspel tussen 'het ware gelaat' en 'een masker opzetten'.
Neem ook de tijd voor het begeleidende boek op de sokkel in het midden. Het zal U een eind op weg helpen.
 
Misschien gaat U, net zoals ik, de hele tentoonstelling nog eens van voor af aan bekijken.
 
Ik ben benieuwd of, en zo ja wanneer, ik één of meer van deze splinternieuwe fotografen in het tentoonstellingscircuit opnieuw zal ontmoeten.
 
 
U kan nu nog gaan kijken...
 
maandag 24 juni: 14 - 18 uur (als U heel snel bent)
vrijdag 28 juni: 14 - 18 uur
zaterdag 29 juni: 11 - 19 uur
zondag 30 juni: 11 - 19 uur
maandag 1 juli: 14 - 18 uur
 
in
Entrepot Fictief
Jakob Van Caeneghemstraat 16
9000 GENT
 
 
INFO
 
 
 
© Art Spotter voor WATERSCHOENEN
 
 


vrijdag 21 juni 2013

Ronald Noorman en Brigitte Stahl bij Kristof De Clercq Gallery (Gent)


Sinds de start van zijn galerie in mei 2012 is Kristof De Clercq aan de zesde tentoonstelling toe.
WATERSCHOENEN was er de allereerste keer bij en besprak ook al 'Klaas Kloosterboer' en 'Vicken Parsons'.

Met de komst van Ronald NOORMAN (°1951) legt hij opnieuw de link naar de openingstentoonstelling. De combinatie met het sculpturale werk van Brigitte STAHL (°1964) zorgt voor een verrassende, maar evenwichtige tentoonstelling.

De naam Ronald NOORMAN dook in deze blog voor het eerst op tijdens een kennismaking met ERGO PERS. Ronald Ergo en Ronald Noorman werkten reeds meermaals samen voor de uitgave van kunstenaarsboeken. Het meest recente resultaat is 'Krijtdiertjes' met poëzie van Wislawa Szymborska (Nobelprijs literatuur 1996) en lithografieën van Noorman. Het boek verwelkomt ons in de galerie.


Wislawa Szymborska, Krijtdiertjes, met litho's van Ronald Noorman,
Ergo Pers, 2012
 
Maar natuurlijk komen we voor het werk in de tentoonstelling.
 
Ronald NOORMAN geeft zijn presentatie de titel 'Aangloeien' mee, verwijzend naar het proces waarbij je als toeschouwer langzaam notie neemt van het gepresenteerde en waarbij gevoelens, gedachten of vaststellingen mondjesmaat en soms lang na je bezoek in je hoofd op hun plaats vallen.
In hoofde van de kunstenaar is het een gelijkaardig principe dat het tekenen pas op gang zet na een rijpingsproces, voorverwarmend als een dieselmotor.
 

Ronald Noorman, z.t. , 14,8 x 21 cm, 4 x houtskool en pastel,
1 x gouache en pastel, 3 x 2012 en 2 x 2011
 
 
Het lijkt verleidelijk om in de tekeningen van Ronald Noorman naar landschappelijke verwijzingen te zoeken. Toch is het hem veel meer te doen om abstractie, die echter wel een hoogst poëtische kracht uitstraalt.
Noorman is een tekenaar pur sang, die met elementaire middelen als houtskool, pastel of gouache een 'verstreepte', soms doolhofachtige drukke (tegelijk schrale en overvolle) picturale wereld schept.

 
De wisselende presentatie tussen de beide kunstenaars werkt bijzonder verfrissend en bevruchtend.
 
Met als basis een ruim opleidingsniveau, dat zich beweegt tussen schilderkunst, design, grafiek en beeldhouwkunst, pakt Brigitte STAHL hier toch vooral uit met assemblages.
 
 

Brigitte Stahl, z.t., 110,5 x 11,5 x 18 cm,
metaal, hout stof, 2013
 
 
Haar geassembleerde sculpturen hebben allemaal een leven in andere, utilitaire vormen achter de rug, gaande van kleine metalen of houten voorwerpen als bellen, draaiknoppen, spoelen,... over kleerkasten, bedden of schouwklokken,...
 
Haar nieuwe samenstellingen lijken nu eens speels, dan weer met rechtlijnige ernst overgoten, maar getuigen telkens weer van een perfecte afweging van vormen en materialen. 'Compositie' heet dat en daarin is Brigitte Stahl meesterlijk, temeer daar ze durft te combineren op een manier die je niet steeds verwacht. Zij beweegt zich blijkbaar moeiteloos op de evenwichtsbalk tussen deconstructie en reconstructie.
 
 

Brigitte Sthal, z.t., 211 x 74 x 36 cm, hout, scharnieren, 3-delig, 2012/13 (l)
Ronald Noorman, z.t., 15 x 51 cm, gouache, 2012
Brigitte Stahl, z.t. 37 x 10,5 x 12 cm, metaal, plastic, 2013 (r)
 
 
Maar naast die kleinere of grote constructies gaat ze ook op onnavolgbare wijze om met gesneden en geplooid papier dat ze achter glas zowel een picturale als sculpturale dimensie geeft. Dat levert hier zonder uitzondering pareltjes op (die we U graag ter plekke laten ontdekken).
 
 
Ronald NOORMAN & Brigitte STAHL
 
tot 30 juni 2013
in
Kristof De Clercq Gallery
Tichelrei 82
9000 GENT
 
vrijdag, zaterdag, zondag: 15 - 18 uur
 
 
 
 © Art Spotter voor WATERSCHOENEN
 


Foto's van Colette Broeckaert en concert van Sebastian Berweck bij Het Balanseer (Aalst)


In oktober 2010 kon U in WATERSCHOENEN uitgebreid kennis maken met uitgeverij 'Het Balanseer' in Aalst.

Hun uitgangspunten definiëren ze als volgt:

"Het balanseer legt zich toe op het uitgeven van proza, poëzie en essays en wil daarbij die auteurs onder de aandacht brengen die de Nederlandse taal verfrissen, ontwrichten of uitpuren en haar zo een bijzonder elan verlenen. Via lezingen, literaire evenementen, tentoonstellingen en concerten willen we de affiniteiten met andere artistieke genres aanraken".

Dit weekend, 22 en 23 juni 2013 is er tijd voor een tentoonstelling en een concert ten huize van 'Het Balanseer'.


Foto's van Colette Broeckaert, wachtend op een plekje in de tentoonstelling
 
 
 Colette BROECKAERT, die filosofie en piano studeerde en sinds de oprichting in 2007 bij de uitgeverij betrokken is, stelt voor het eerst een selectie van haar fotografisch oeuvre voor.
Rekening houdend met de beperkte tentoonstellingsperiode, ging WATERSCHOENEN vooraf even langs. Wanneer U dit weekend gaat kijken, heeft alles ongetwijfeld een plekje gekregen. Wij mochten rondneuzen in het ruime aanbod van analoge en digitale foto's, gladde glanzende afdrukken of matte laserprints, stedelijke landschappen en situaties, gebouwen, mensen, hulpeloze vogeltjes, kinderen, onverwachte details,... een mix van zwart-wit en vooral kleur.
 
 

© Colette Broeckaert
 
 
 Fotografie is voor Colette Broeckaert een 'liefdesverhaal' met het medium, waarbij ze het 'gebrek' aan gespecialiseerde opleiding veeleer ervaart als een bevrijdende zegen.
 
De tentoonstelling kan bezocht worden op zaterdag 22 juni vanaf 14 uur tot de start van het 'Concert Sebastian Berweck' (keyboards + cassette + recorders) om 20.30 uur.
 
Op zondag 23 juni is de tentoonstelling toegankelijk van 14 tot 18 uur.
 

© Colette Broeckaert
 
 
 Het Balanseer
Dirk Martensstraat 38
9300 AALST
 
 
 
 © Art Spotter voor WATERSCHOENEN
 
 


woensdag 19 juni 2013

Alice De Mont met 'Deviaties' in Cecilia Jaime Gallery (Gent)

 
 Alice DE MONT (°1985) dook voor het eerst in WATERSCHOENEN op tijdens de Open Ateliers van het HISK in 2011. Ze beëindigde er haar eerste jaar.

Ik introduceerde haar als volgt: 'Een witte sculptuur zuigt je naar binnen in het atelier van Alice De Mont. Zij onderzoekt de betekenis van de sokkel inzake bruikbaarheid en evenwicht in haar sculpturen en filmische situatieschetsen'.
De sculptuur in kwestie was haar '12poot', die ook een rol speelt als 'personage' in de gelijknamige film.

Vorig jaar in oktober zocht ze in NETWERK (Aalst) met haar ontdubbelde filmprojectie 'Façade' in close-up de confrontatie met de architectuur van het kunstencentrum, de fabriek op het nabij gelegen eiland Chipka en als personages de 'oude' en de 'jonge' man.

Ik omschreef haar zoektocht toen als volgt: 'Gedetailleerde architecturale waarnemingen in en buiten de tentoonstellingsruimte, muzikale achtergronden of menselijke ontmoetingen proberen een lijn te trekken naar een overkoepelende ervaring van het stadsbeeld'.
 
 
 Alice De Mont, Textielframe met objecten, 2013,
metalen frame, zijde, objecten uit plaaster, 119 x 85 x 109 cm
 
 
Een tentoonstelling is voor Alice De Mont telkens een moment waarin verschillende invalshoeken samenkomen, rekening houdend met de werken zelf, de ruimte en andere omgevingsfactoren. Andere benaderingen brengen ongetwijfeld afwijkende resultaten met zich mee: deviaties of koerswijzigingen.
 
De Mont kiest hier onder andere voor samenwerking met de galeriehoudster-kunstenares in het sculptuurtje 'CAPEMAN', waarvoor zij de 'sokkel' geleverd heeft.
 
Centraal in de voorkamer staat een tafelkader met 'fictief' stadsplan, een combinatie van ruimtelijke strakheid en gedroomde stadswandeling.
 
 Vanaf 22 juni 2013 maakt Alice De Mont met een andere tentoonstelling 'Retroperspectief' haar opwachting in de Parijse galerie DOHYANGLEE.
 
In het kleine achterkamertje toont ze met het schitterende 'Textielframe met objecten' een zalig evenwicht tussen geometrische vormen en een mix van strakke en gevoelige materie: een uitgebalanceerde dialoog !
 
 

Alice De Mont, Tafelkader, 2013,
houten kader, metalen frame, papier, 119 x 85 x 96,5 cm
 
 
Het werk van Alice De Mont balanceert op de grens tussen het conceptuele, het picturale en het sculpturale.
 
Twee etsen (2003) lijken zich, als getuigen van een vroege fase in haar opleiding, een beetje verborgen te houden boven het trapje. 
 
 
Onlangs had ze een uitgebreid gesprek met 'De Witte Raaf' onder de titel : 'Het begin van een kunstenaarschap'. Dit is een verhelderende kennismaking met haar artistieke bronnen en drijfveren. Ze citeert hier enkele namen van docenten-kunstenaars die voor haar van groot belang waren, met als eerste Koen De Decker (die haar de weg toonde in het Imelda-instituut), verder Hans Op de Beeck en Luc Coeckelberghs (Hogeschool Sint-Lukas - Brussel) of Joelle Tuerlinckx (Ecole de Recherche Graphique).
 
 

Cecilia Jaime & Alice De Mont, Capeman met object 0,000301, 2013,
polyurethaan, plaaster, papier, 27 x 19 x 40 cm
 
 
Laat deze kleine, maar pure ontmoeting niet voorbijgaan
 
 
 Alice De Mont
 
'Deviaties'
 
tot 6 juli 2013
in
Cecilia Jaime Gallery
Kraanlei 55
9000 GENT
 
woensdag tot zaterdag: 13 - 18 uur
 
 
 
 
 
© Art Spotter voor WATERSCHOENEN
 
 
 


zaterdag 15 juni 2013

Agnes Maes met 'Collages' in Villa De Olmen (Wieze)

 
Zondag 16 juni 2013 om 15 uur opent bij Villa De Olmen in Wieze een uitzonderlijke tentoonstelling met vrijwel nooit eerder getoonde  'COLLAGES' van Agnes MAES (°1942).

WATERSCHOENEN ging voor U een kijkje nemen tijdens de accrochage.

In 2010 was Agnes Maes hier reeds solo ('Pêle-mêle') te gast met sculpturen, schilderijen en tekeningen en in 2011 ging ze mee aan de slag in de groepstentoonstelling 'Abstracties'.
Vooral het verslag van die soloshow zal U een idee geven van de veelzijdigheid van deze kunstenares.
Bovendien dook ze in WATERSCHOENEN ook nog even op naar aanleiding van 'PRESTIGE 2' in Gent.
 
 
 
Agnes Maes, Collages @ Villa De Olmen, 2013
 
Meteen in de imposante hal van Villa De Olmen is het tijd voor een rustige kijk op de 'collages'. In twee mappen presenteert ze de kleinere werken. Het zal U snel duidelijk worden dat Agnes Maes meestal werkt met 'banale', papieren en kartonnen 'grondstoffen': verpakkingen, dozen, enveloppen,...
Dozen worden ontdaan van hun drie dimensies door ze open te plooien, te scheuren of te verknippen. Toch behouden of verkrijgen ze in hun nieuwe context een zekere sculpturale of architecturale kracht.
Het zal U ook opvallen dat collages meestal vergezeld gaan van tekenkundige of schilderkunstige ingrepen. Vormen, materialen en kleuren worden binnen de bladspiegel tegenover elkaar afgewogen.
 
 

Agnes Maes, Collages @ Villa De Olmen, 2013
 
 
 De grote kamer aan de tuinzijde is het toneel voor de grote collages, die in hun pure vorm als grote bladen op één horizontale lijn, op ooghoogte gepresenteerd zijn. Hier komt het materiaalgebruik wellicht nog beter tot zijn recht. Deze bladen kunnen 'ademen' in de beschutte omgeving van deze 'beste' kamer. Je ontdekt hier werk uit pakweg 1990 tot 2004.
Vol passie vertelt Agnes Maes over het ontstaan van deze bladen, waarin kartonnen verpakkingsdozen wellicht het centrale materiaal vormen. Ze was in die periode in de ban van dat materiaal en kocht producten mede in functie van die verpakkingen, waarmee ze dan later aan de slag kon. 
 

Agnes Maes, Collages @ Villa De Olmen, 2013
 
 
 In de beide garages is gekozen voor een sobere accrochage met slechts enkele werken in elke ruimte. Wel is geopteerd voor een beschermende presentatie achter glas. Dat zorgt tegelijk voor een interactie tussen de uiterst pure werken en de schrale omgeving. Hier hangen wellicht de meest 'architecturale' werken.
 

Agnes Maes, Collages @ Villa De Olmen, 2013
 
 
Agnes Maes
 
COLLAGES
 
VERNISSAGE ZONDAG 16 JUNI van 15 tot 18 uur
 
verder open tot 30 juni 2013
in
VILLA DE OLMEN
Nieuwstraat 83
9280 WIEZE
 
zaterdag en zondag: 11 - 18 uur
 
 
© Art Spotter voor WATERSCHOENEN