Zoeken in deze blog

dinsdag 30 september 2014

KUNST NA '68 in het S.M.A.K. : de 'remake' van 1980



Sinds midden september loopt in het S.M.A.K. de tentoonstelling:

COLLECTIEONDERZOEK III: KUNST IN EUROPA NA '68

Sinds verschillende jaren onderzoekt het museum de eigen collectie. In 2010 resulteerde een eerste collectieonderzoek (I) in de tentoonstelling 'Inside Installations' en in 2013 waren we met Waterschoenen getuige van het tweede collectieonderzoek (II) dat gepresenteerd werd als 'Museum for a Small City' en waarbij Richard Venlet optrad als curator en scenograaf.
Ook bij de huidige 'remake' van Kunst in Europa na '68 staat Richard Venlet in voor de vormgeving. Daarbij verwijst hij naar de oorspronkelijke opbouw uit 1980 en refereert hij in de passages tussen kamers naar de kleurstroken die Daniel Buren toen gebruikte.

Natuurlijk is deze tentoonstelling geen echte remake van de historische tentoonstelling waarmee Jan Hoet de stad Gent en zijn jonge museum op de nationale en internationale kaart van de actuele kunst zette. Deze tentoonstelling ging door in het toenmalige Museum voor Hedendaagse Kunst (in de achterbouw van het Museum voor Schone Kunsten) en in de Sint-Pieters Abdij.
Een aantal sleutelwerken van toen worden samengebracht of worden vermeld in het documentaire deel van de tentoonstelling. Bijzondere aandacht gaat ook naar het groeiproces van de oorspronkelijke tentoonstelling en het belang voor de collectie van het huidige S.M.A.K., vermits toen tien basiswerken verworven werden.

U krijgt dat in het tentoonstellingsparcours allemaal haarfijn uitgelegd.


Luciano Fabro, Bacinelle (Iconografia), 1975,
tafel 75 x 100 x 800 cm schalen 8 x 55 cm, hout, glas, linnen, water
Art&Language, Picasso's Guernica in the Style of Jackson Pollock,
356,5 x 790,5 cm, olieverf op doek 


Wat ongetwijfeld mee bedoeld was als hommage aan Jan Hoet bij leven en welzijn, heeft door zijn dood begin dit jaar een postuum, maar daarom niet minder belangrijk karakter gekregen.

Met zijn 'Kunst in Europa na '68' wilde Jan Hoet een Europees antwoord bieden op wat hij zelf het imperialisme van de Amerikaanse kunst noemde.
Arte Povera, Conceptuele kunst, Land art en Persoonlijke Mythologieën moesten in het Europese antwoord belicht worden.

In de aanloop naar 1980 inviteerde hij enkele specialisten, die samen met hem het programma zouden samenstellen: Karel Geirlandt (voorvechter van de actuele kunst in Gent via de 'Vereniging', de huidige 'Vrienden van het S.M.A.K.' en op dat ogenblik directeur van het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel, het huidige BOZAR) ; Johannes Cladders (directeur van het Museum voor Actuele Kunst in Mönchengladbach en 'voorvechter' van Joseph Beuys in Duitsland) ; Germano Celant (Italiaans criticus en curator, naamgever van de arte povera) ; Piet Van Daalen (curator van het Zeeuws Museum in Middelburg) ; Sandy Nairne (toen curator van de Tate Gallery in Londen).



Jannis Kounellis, Senza titolo, 1980,
260 x 66 x 35 cm, natuursteen, palet, sporen van vuurhaard 


Het comité van specialisten selecteerde 15 kunstenaars die op hun beurt een andere kunstenaar mochten aanduiden. Uiteindelijk verschenen 28 namen op de deelnemerslijst van de oorspronkelijke tentoonstelling:

Art & Language, Beuys, Boltanski, Broodthaers, Brouwn, Buren, Burgin, Cragg, Darboven, Dibbets, Dimitrijevic, Fabro, Feldmann, Flanagan, Gilbert & George, Haacke, Knoebel, Kounellis, Long, Merz, Panamarenko, Paolini, Anne & Patrick Poirier, Schum, Red Krayola, Van Elk, Vilmouth, Zorio.  




 Ger Van Elk, The Symmetry of Diplomacy II - Peking, 1972
2x (65 x 65 cm), 2 geretoucheerde kleurenfoto's


Binnengaan in de tentoonstelling doen we, net als in 1980 in het museum aan de overkant van de straat, tussen de palmbomen. Niet alleen de 'geest' van Broodthaers waart hier rond. De verbinding tussen buiten en binnen die indertijd door het ellenlange doek van Buren gerealiseerd werd, was hier praktisch niet mogelijk, maar wordt in het documentaire gedeelte geëvoceerd.

Straks worden we begroet door de jonge Jan Hoet die, met het verbale vuur dat hem eigen was, het opzet van toen uitlegt.

Dan begint een wandeling langs werken die mee de kern van de huidige museumcollectie vormen. Verschillende stukken zijn de voorbije jaren nog wel in beeld verschenen in andere tentoonstellingen. Laat u verrassen !

 Dit tussentijds onderzoek naar de collectie, binnen het tentoonstellingsbeleid van 35 jaar geleden waaruit ze gedeeltelijk groeide, is een belangrijke stap. Op termijn zal de kijk op de collectie wellicht verder evolueren. De geschiedenis zal over 50 of 100 jaar ongetwijfeld voor andere aandachtspunten zorgen. Kunstenaars zullen in de achtergrond verdwijnen terwijl anderen in de kijker zullen geplaatst worden.
Het sleutelwerk in deze blijft zeker 'About two artists' (1976) van Braco Dimitrijevic.
 


 Notitieboekje van Jan Hoet


Collectieonderzoek III
Kunst in Europa na '68

tot 15 maart 2015
in het
S.M.A.K.
Citadelpark
9000 GENT

dinsdag tot zondag: 10 - 18 uur


 


© Art Spotter voor WATERSCHOENEN


zaterdag 27 september 2014

Mario De Brabandere bij Kristof De Clercq Gallery (Gent)


Tussen de grote, drukke schilderijen (1989) van Mario DE BRABANDERE in de zomertentoonstelling 'Biënnale van de schilderkunst 2014' (nog tot 12 oktober) in het Raveelmuseum (maar ook in Museum van Deinze en MDD Deurle) en de huidige tentoonstelling bij Kristof De Clercq Gallery ligt een immense wereld van verschil. In het Raveelmuseum zitten overigens ook kleine werken die de evolutie al illustreren.

Sinds 2008 volgt Waterschoenen het werk en het tentoonstellingsparcours van Mario De Brabandere op de voet en ontdekten we een wereld van strak afgemeten composities.

Ik omschreef het hier al eens als volgt:

"Zijn compositorisch vermogen als tekenaar of beeldhouwer, zijn onvoorstelbare inventiviteit met de meest elementaire of onverwachte materialen en zijn gevoel voor uitgepuurde accrochages, maken van zijn tentoonstellingen telkens weer een fijnproeversmenu".


Mario De Brabandere,
 Zonder titel (2x), 2014, lakverf op paneel, 20 x 45 cm
Zonder titel, 2006, hout, 87,5 x 36 x 4 cm


 We zagen het werk sinds 2008 evolueren van stillevens en architecturale elementen in een strak afgemeten realisme dat aan Morandi of Brusselmans gerelateerd kon worden (dixit Jan Hoet) naar een steeds meer abstracte afweging van pure vormen en schijnbaar banale, gevonden voorwerpen en materialen.

Zijn tweedimensionale linoleumsculptuur (Zonder titel, 2014) (vergeef me de tegenspraak in de omschrijving) doet me denken aan René Heyvaert en zijn werken in toile cirée.

Ik zie het werk van Mario De Brabandere als een mix van poëtisch minimalisme, geometrische abstractie en arte povera, gemaakt vanuit een eerlijke en weloverwogen zoektocht naar evenwicht tussen vorm, kleur en compositie.

Een wandeling op Waterschoenen langs het parcours van Mario De Brabandere zal u ongetwijfeld voorbereiden op een bezoek aan de huidige tentoonstelling:


Maar probeer u daarna toch onbevangen in de beeldende wereld van deze kunstenaar te begeven.


 Mario De Brabandere,
Zonder titel, 2014, plastic, potlood en papier, 36,5 x 26,5 x 5,5 cm



Mario De Brabandere

tot 26 oktober 2014
in
Kristof De Clercq Gallery
Tichelrei 82
9000 GENT

woensdag t.e.m. zondag: 14 - 18 uur
en na afspraak




© Art Spotter voor WATERSCHOENEN



vrijdag 26 september 2014

Marc Van Cauwenbergh bij Huize Bonaventura (Gent)


Christine Adam stelt sinds 2006 haar 'sprookjeshuis' in het Gentse Sint-Elizabethbegijnhof vier keer per jaar open voor kunstenaars die in staat zijn om binnen het bestek van de kleine ruimte een groots artistiek gebaar te stellen.

We zagen er de voorbije jaren een aantal pareltjes. U zal me hopelijk het cliché 'klein maar fijn' toestaan.

Sinds vorige zondag is de New Yorkse Belg Marc VAN CAUWENBERGH (°1954, Ninove) te gast.

Hij studeerde aanvankelijk grafiek in Sint-Lucas en beeldende keramiek in het KASK en ontpopte zich tot een echte Gentenaar. Toch vertrok hij in 1987 naar New York voor een studie schilderkunst in het Pratt Institute. Sindsdien beoefent hij die discipline op doek en papier.
Sinds 20 jaar woont hij onafgebroken in New York, maar toch duikt hij ook regelmatig met tentoonstellingen in België op.

Dat hij nu in Huize Bonaventura verschijnt, is een niet te missen buitenkans.

Hij toont hier bladen die, ondanks de kleine formaten (ca. A4), een enorme monumentaliteit koppelen aan een sterke intimiteit. Door het trefzeker positioneren van gekleurde, doorschijnende, verdunde olieverflagen vindt Marc Van Cauwenbergh de schepping opnieuw uit als een op het eerste gezicht kleurrijke chaos op de grens tussen de grote duisternis van het heelal en een zoektocht naar menselijke aanwezigheid.


Marc Van Cauwenbergh, Untitled # 27 - # 7, 2014 - Untitled # 15, 2013
olieverf op papier, 28,5 x 19 cm 


Zijn biomorfe vormen 'dansen' met en door elkaar, nu eens duister, dan weer kleurrijk, soms sublimerend maar dikwijls bol van lichamelijke, relationele spanning.

Men kan hem invloeden van colorfield painting toedichten of het over lyrische abstractie hebben, maar het is vooral duidelijk dat hij zijn boodschap enkel in vorm en kleur weet te vertalen zonder nood te hebben aan details.

De bladen van Van Cauwenbergh laten meteen een zinderende afdruk op je netvlies achter, maar een verdere exploratie van de gelaagde opbouw laat je verder doordringen in zijn beeldende thematiek. 


Marc Van Cauwenbergh

tot  13 oktober 2014
in
Huize St. Bonaventura
Provenierstersstraat 51
9000 GENT

zaterdag: 15 - 19 uur
zaterdag: 11 - 19 uur

www.huizebonaventura.be


© Art Spotter voor WATERSCHOENEN 

donderdag 25 september 2014

NATURE IS US: Raphael Buedts, Tom Jooris en Geert Koekoeckx bij D'Apostrof (Meigem)



Galerie D'Apostrof ligt als een parel te midden van een landelijke omgeving. Kunst en natuur gaan hier hand in hand in deze oase van rust.
"Nature is (all around) us" denk ik, voortbouwend op de titel van de huidige tentoonstelling met werk van Raphaël BUEDTS, Tom JOORIS en Geert KOEKOECKX.

De drie ruimtes van galerie D'Apostrof hebben elk hun eigen karakter: de pianokamer waar je binnenkomt is met haar getemperd licht, de lemen wanden en de ruitjesramen een symbool van warme ontvangst en huiselijkheid; de grote witte zaal fungeert met haar royale bovenlicht en het grote raam op de tuin als een museale ruimte; de zolder boven de pianokamer biedt de bezoeker de kans zich even terug te trekken tussen werken uit de lopende tentoonstelling, herinneringen aan vorige presentaties en een mooie boekencollectie. Bovendien kunnen we het niet laten om ook van hier telkens een blik op de nabije natuur te werpen: NATURE IS (all around) US !

 Nature is (all around) us @ D'Apostrof


De opstelling op de benedenverdieping zorgt voor een mogelijke dialoog tussen de drie kunstenaars, maar biedt toch ook voldoende afstand zodat elk werk zijn eigen verhaal kan uitdragen..

Nu zijn Raphaël Buedts en Tom Jooris absoluut geen onbekenden voor WATERSCHOENEN, terwijl Geert Koekoeckx voor een zeer aangename kennismaking  zorgt.

Met zijn houten sculpturen bevestigt Raphaël BUEDTS onmiddellijk zijn aanwezigheid. Hij krijgt hier volop ademruimte in de grote zaal. Met 'Wolk', 'Vogel', 'Schaduw' en 'Console' etaleert hij ten volle zijn sculpturale woordenschat en werkwijze. Dichter bij de natuur en het natuurlijke kan je met sculpturen moeilijk staan: minimale bewerkingen van stukken boomstam.
Ooit maakte hij 'meubeldingen' die nog dichter bij de natuur aanleunden, zoals zijn 'Meubels voor een vogel' waarmee hij in 1986 op Chambres d'Amis in de tuin van een Gents huis verscheen.
Raphaël Buedts overleed in 2009, enkele maanden voor zijn overzichtstentoonstelling in het SMAK. Een jaar later bezochten we hem in zijn 'natuurlijke habitat' in Kalken (In den Bouw).
We kwamen zijn werk ook nog tegen in diverse groepstentoonstellingen.


Tom Jooris, Blind II, 2013, olie op doek, 50 x 40 cm
Geert Koekoeckx, 'Het topje van de berg', 2013, acryl-spraypaint-vernis
op doek, 30 x 24 cm


 Met enkele tekeningen dialogeert Buedts wonderwel met het werk van Tom JOORIS, die nog steeds zijn zoekende schraalheid op ons loslaat, maar toch ook sommige grote doeken stormenderhand laat inpalmen door intense kleurvlakken, zoals in 'Speed' (in de pianokamer) of 'z.t.' (achteraan in de grote zaal). Hij probeert die kleurinvasie blijkbaar te bezweren met zijn gekende tekens en sporen, maar de toon lijkt gezet. Ik ben benieuwd naar de verdere evolutie...

Tom Jooris dook reeds eerder op in Waterschoenen, o.a. In den Bouw 2011 of in Watou 2012, samen met zijn vader-dichter Roland Jooris.



Raphaël Buedts, Wolk, 2005, hout
Tom Jooris, Z.T./Z.T./Lake Geneva,
2012-2014-2014, tekening op papier


 Geert KOEKOECKX toont in deze tentoonstelling één aspect van zijn artistieke arbeid: het abstracte werk dat een perfecte bestaansreden heeft naast zijn kleurrijke landschaps-, interieur- en situatieschilderijen (Pandemonium). Een bezoek aan zijn website zal u een en ander duidelijk maken.
Tranquility is de overkoepelende titel van het 'abstracte' luik. Ik vermoed dat het een soort vluchtweg is uit de soms beklemmende en helse situaties uit zijn Pandemonium.

Materie overheerst, in diverse soorten (acryl, vernis, olieverf, polyester) en lagen aangebracht en soms weer deels weggeschraapt. Koekoeckx gaat te werk als een archeoloog die het onderliggende blootlegt, maar genoeg duisternis of mysterie overlaat om de fantasie van de toeschouwer te prikkelen.
In een wat ouder werk als Extension I' (2010) laat het landschappelijke en het florale zich sterk voelen, maar toch is er ook steeds die kosmische dreiging van de onderliggende chaos. 'Tranquility' vraagt om een voorzichtige benadering, want voor je het weer slaat de 'stilte voor de storm' misschien om in een wild of hels 'pandemonium'.


 Geert Koekoeckx, 'Extension II', 2011,
olieverf en polyester op doek, 50 x 40 cm


 NATURE IS US

tot 12 oktober 2014
in
D'APOSTROF
Pastoriestraat 59
9800 MEIGEM / DEINZE

vrijdag-zaterdag-zondag: 15 - 18 uur
en na afspraak




Raphaël Buedts, tekening op papier, 29 x 19,5 cm
Tom Jooris, Speed, 20014, olie op doek, 198 x 160 cm


 © Art Spotter voor WATERSCHOENEN




woensdag 24 september 2014

Frederik Van Simaey @ SECONDroom (Gent)


Stel dat u kunstenaar bent en bij het begin van de week de sleutel van een lege ruimte krijgt en u daar op zondagnamiddag een tentoonstelling van uw werk mag presenteren. Misschien toont u tekeningen of schilderijen op de muren, installeert u één of meer sculpturen of zaalvullend werk.
U mag het helemaal zelf beslissen...

Dit is het uitgangspunt van het project SECONDroom dat in Gent een kleine, basic ruimte ter beschikking stelt op het terrein van DOK 2014 op de hoek van de Afrikalaan en de Koopvaardijlaan.

Van mei tot september passeerden elke week nieuwe kunstenaars de revue. Onlangs waren we te gast bij Hannelore Celen. Maar ook andere bekenden van WATERSCHOENEN, zoals Remi Verstraete, Tanh Long Lam, Yves Velter of Thierry Mortier maakten er hun opwachting.

Zondag 28 september wordt het seizoen er samengevat in het boek RESUMé door Topo Copy.


Frederik Van Simaey, Een kamer in de kamer @ SECONDroom, Gent


Vorige zondag gingen we in op de uitnodiging van curator Hans Martens en kunstenaar Frederik VAN SIMAEY (°1979, KASK 2006, HISK 2009), benieuwd gemaakt door enkele zinnen in de begeleidende tekst:

" Frederik Van Simaey neemt de naam SECONDroom heel letterlijk. Voor de duur van de eendagstentoonstelling 'bouwt' hij een kamer in de kamer. In de puurste conceptuele traditie laat hij zijn werk op een performatieve manier uitvoeren door een mimespeler. Deze bevindt zicht in een glazen kooi of een ruimte met onzichtbare wanden in de bestaande tentoonstellingsruimte. De bezoekers zijn vrij zich aan de spelregels te houden of die te doorbreken. Opgepast voor de glazen wand."

En Van Simaey hield woord, want terwijl de bezoekers (al dan niet) behoedzaam de kamer in en uit liepen, zocht mimespeler Benoit zijn eigen weg in de imaginaire ruimte van zijn 'second room'. En de kunstenaar keek stilletjes toe... en zag dat het goed was. 


Frederik Van Simaey, Een kamer in de kamer @ SECONDroom, Gent


Van Simaey reflecteert niet voor het eerst over zichtbaarheid en onzichtbaarheid, over toegankelijkheid en ontoegankelijkheid.
Vorig jaar zagen we in NETWERK Aalst zijn omgekeerde, beschilderde spiegels (Arrêtez de me copier) in de tentoonstelling 'Diffractions of Destroyed Design', in samenwerking met FRAC Nord Pas de Calais.
Leg ook maar de link naar zijn werk 'CLOSE' uit de collectie van datzelfde FRAC npdc (Collection > Aperçu > Videomuseum > Van Simaey Frederik) in Duinkerken: een Jaguar met dichtgelaste deuren die daardoor tot puur object gereduceerd is.


Frederik Van Simaey, Arrêtez de me copier, 2013 @ Netwerk, Aalst


Meer weten over Frederik VAN SIMAEY ?




 © Art Spotter voor WATERSCHOENEN

dinsdag 23 september 2014

BRRL bij Galerie EL (Welle)


Met 'BRRL' concentreert galeriehouder Eric De Smet uiteenlopend werk van vier kunstenaars in een sterk geritmeerde en coherente accrochage.

 BRRL staat voor Bénédicte HENDERICK, Rik DE BOE, Reinhard DOUBRAWA en Luc COECKELBERGHS.

Meteen bij het binnenkomen in de galerie word ik getroffen door de zuivere esthetica van de presentatie en die vaststelling loopt op de verdieping door.
Pas na die eerste globale ervaring ontstaat de behoefte om een en ander in detail te bekijken. Dan wordt het natuurlijk helemaal interessant, gezien de intrinsieke kwaliteiten van de aparte oeuvres en de geënsceneerde dialogen in een theater met kunstwerken als acteurs.


Rik De Boe, raamzicht met planten & schuinzicht appartement, 2013
houtskool op papier, 76,5 x 53,5 cm


De quasi fotografische houtskooltekeningen van Rik DE BOE hebben we hier onlangs nog kunnen belichten (Waterschoenen 13 juni 2014).
Zijn meestal architecturale benaderingen (ramen, gevels,...) munten uit in een ongelooflijke zin voor precisie, zowel qua kadrering als technische uitvoering. 
Achter de zakelijke weergave schuilt ook telkens een mix van nostalgische betrokkenheid, maar de privacy blijft gevrijwaard achter de gordijnen.



Luc Coeckelberghs, z.t., acryl op doek, 2014/3, 80 x 170 cm


De subtiliteit zet zich onverminderd verder in het werk van Luc COECKELBERGHS, die we hier eerder in 2009 en 2012 mochten voorstellen. We leerden hem kennen als een standvastige kunstenaar die 'schildert omwille van het schilderij', zoals we dat in het artikel van 2012 probeerden te omschrijven.
Zijn blauwe schilderijen lijken aanvankelijk duistere ruimtes, die echter bij nader inzien vol subtiele tekens zitten.



Benedicte Henderick, 2 x z.t., 29,5 x 40 cm, 2014
collage sur papier marouflé sur carton


Bénédicte HENDERICK zorgt met haar verfijnde collages voor een warm kleurenpalet en menselijke aanwezigheid. Verlies op de verdieping in geen geval haar tekeningen en vooral de blauwe collage naast het drieluik van Luc Coeckelberghs uit het oog.
Die blauwe collage serveert je in één klap Matisse, Picasso en Yves Klein, maar is uiteraard een enig echte Bénédicte Henderick.



Reinhard Doubrawa, Agitation zum Glück, pencil drawing, 2008, 30 x 21 cm
(met omgevingsreflectie)


Tenslotte vindt Rik De Boe hier (net als met Johan De Wilde in Loods 12) een waardige compagnon in het gevoelige werk van Reinhard DOUBRAWA, die een hele waaier aan uitdrukkingsmiddelen hanteert. 
Neem nu de kleine potloodtekening 'Agitation zum Glück', het sculpturale 'PLAY' of de subtiele potloodtoets in 'Fingerprints'.


Laat deze tentoonstelling zeker niet aan u voorbijgaan !


BRRL
tot 5 oktober 2014
in
Galerie EL
Driesleken 40
9473 WELLE

vrijdag-zaterdag-zondag: 15 - 18 uur
en na afspraak
info@galerie-el.be

www.galerie-el.be

 © Art Spotter voor WATERSCHOENEN


maandag 22 september 2014

Ignace De Vos met 'geleende vormen/gevonden kleuren' bij galerie c. de vos (Aalst)


Vorig jaar mochten Ignace De Vos  en Ria Bosman de spreekwoordelijke dans openen in de tentoonstelling '20 jaar galerie c. de vos' bij hun zus en schoonzus.

Nu is Ignace DE VOS alleen aan zet. Naar aanleiding van zijn vorige solotentoonstelling in deze galerie, 'Kijken tot het donker wordt' (2011) kon ik u ondermeer wijzen op zijn activiteiten als gepassioneerd verzamelaar.
In die tentoonstelling vond hij de motieven voor zijn schilderijen in zijn verzameling gitaren. De gebogen gitaarvormen krulden zich als sierlijke, sensuele bogen naast en over elkaar.


Ignace De Vos, 'Shoowa', 150 x 100 cm


In de huidige tentoonstelling laat hij zich inspireren door een totaal ander deel van zijn verzameling: SHOOWA, textielkunst van de Congolese volksgroep Kuba.
In tegenstelling tot de sensualiteit van de gitaarmotieven overheerst hier de hoekigheid. De openheid van de 'geleende vormen' zorgt bij verregaande superpositie en mede door de kleurenkeuze van de kunstenaar voor een soms duizelingwekkende dieptewerking.

Daardoor ontstaan niet alleen letterlijke, maar ook mentale sluipwegen die echter nooit zonder gevaar zijn omdat ze steeds ingekapseld worden door een gerasterde doolhofstructuur.


Ignace De Vos, detail uit 'Gele Middenstreep', 100 x 80 cm
(ter illustratie van de graffititechniek)


Meer dan ooit zijn de schilderijen van Ignace De Vos een mix van traditie en hedendaagse toepassingen, van etnische achtergronden en schildertechnieken van de streetart. Dat laat zich ook aflezen uit een aantal titels die hij zijn werken meegeeft. Hij opent met 'Shoowa' en eindigt met 'Sparvar'. Daartussen ligt een wereld van geleende motieven en gevonden kleuren, door Ignace De Vos naar zijn hand gezet.



Ignace De Vos, 'Sparvar 1', 120 x 70 cm


Ignace DE VOS
'geleende motieven / gevonden kleuren'

tot 12 oktober 2014
in
galerie c. de vos
oude gentbaan 295-297
9300 AALST

vrijdag - zaterdag: 14 - 18 uur
zondag: 10.30 - 13.30 uur

www.galcdevos.be

© Art Spotter voor WATERSCHOENEN



donderdag 18 september 2014

SCHWIND FOUNDATION Jean Schwind retrospectieve in het S.M.A.K. (Gent)


Nu de zomertentoonstellingen 'David Bade & IBB en Wilfredo Prieto' voorbij zijn en de Vrienden van het S.M.A.K. hun prijs voor 'Coming People 2014' toegekend hebben aan Margarita Maximova, kan het rijkgevulde programma voor het najaar in het S.M.A.K. van start gaan.

Op 18 oktober begint de langverwachte retrospectieve van Berlinde De Bruyckere, opgebouwd rond haar 'Cripplewood/Kreupelhout' waarmee ze vorig jaar in Venetië furore maakt.
 Maar nu is de nazomer gestart met drie projecten: Jean Schwind, François Morellet en de uitgebreide 'remake' van de tentoonstelling 'Kunst in Europa na '68', waarmee Jan Hoet in 1980 het toenmalige Museum voor Hedendaagse Kunst stevig op de internationale kaart zette.

We beginnen onze wandeling vandaag bij de Retrospectieve Jean Schwind, die (nogal symbolisch) het museum via de achterkamer lijkt binnen te dringen. In het voorbijgaan hebt u in de linkervleugel zicht op de presentatie van de collectie François Morellet.
Binnenkort nemen we u mee naar de centrale ruimte en de rechtervleugel voor 'Kunst in Europa na '68'.

*
Jean Schwind, Oeuvres Erotiques, 1969

(In de tentoonstelling Middle Gate - Geel, 2013 - voerde Jan Hoet ook de erotische tekeningen van Schwind op)


Jean SCHWIND (Gent, 1935 - Grasse, 1985) bestormde tussen 1969 en 1976 de vestingen van het officiële kunstcircuit met zijn clandestiene acties en zijn pastiches van beroemde kunstenaars.
Als appropriation artist * wilde hij bewust 'de originele status van het kunstwerk' en 'de idee van het uitzonderlijke genie van de kunstenaar' doorbreken.

* Appropriation art = The deliberate reworking of images and styles from earlier, well-known works of art
(Oxford Dictionaries)

Dat hij daarbij het kunstbedrijf en zijn leger van bewonderaars en specialisten voor schut kon zetten, was voor Schwind als ware erfgenaam van de destructieve geest van dada, niet alleen aardig meegenomen, maar uiteraard ook het doel van zijn activiteiten.

Schwind was, aldus curator Jan Ceuleers, een spelbreker die de ongeschreven regels van het kunstmilieu met opzet overtrad, een boze geest die een moderne beeldenstorm organiseerde. Hij was niet uit op erkenning, verscheen zelfs niet op zijn eigen vernissages. 

Hij verscheen bewust niet in beeld, maar haalde des te harder uit. Ooit 'verzegelde' hij de galerie New Reform in Aalst buiten het medeweten van de eigenaar Roger D'Hondt, die later een verslag van die actie ontdekte in een Pools tijdschrift.
In vergelijking met Marcel Broodthaers is hij het boze jongetje dat wild om zich heen schopt, terwijl Broodthaers toch vanaf het prille begin (Pens-Bête als beeldend werk) naar erkenning zocht.
Broodthaers had zijn 'Musée d'Art Moderne', terwijl Schwind de 'Fondation Schwind' oprichtte. 



Jean Schwind, Hommage belge à Yves Klein, 1975


In 1976 verspreidde hij zelf zijn overlijdensbericht, waardoor hij mee het einde van zijn artistieke guerilla-carrière aangaf. Enige tijd later trad Jean WARIE uit de schaduw van zijn alter ego Jean Schwind.
Geboren als zoon van de architect Roger WARIE, woonde Jean WARIE (1935-1985) lange tijd in Gent, waar hij Romaanse filologie studeerde en van 1966 tot 1972 assistent aan de universiteit was, tot hij in 1972 redacteur van het Mercatorfonds werd.
Inmiddels waren ook zijn controversiële artistieke activiteiten aan de gang.

De tentoonstelling lijkt op het eerste gezicht een overzicht met werk van o.a. Yves Klein, Gerhard Richter, Jean Dubuffet, Christo, César, Manzoni, Broodthaers,... maam alles is SCHWIND.
Het gaat hier niet om vervalsingen, want nooit tekende Schwind met de naam van de oorspronkelijke kunstenaar. Maar al deze werken zijn gemaakt vanuit de optiek die we hier eerder omschreven.

Jean Warie overleed in 1985 in Zuid-Frankrijk, waar hij inmiddels woonde. Hij werd net geen 50, maar had blijkbaar een dubbel leven geleefd. Het duurde, gezien de voorgeschiedenis met zijn fictief overlijdensbericht, een tijd voor het nieuws over zijn dood geloofd werd.


Zaaloverzicht Jean Schwind met op de
voorgrond o.a. Hommage à Christo, 1970
en Hommage à César, 1970


Deze tentoonstelling is een fijne evocatie van de bijdrage die Jean Schwind aan het artistieke discours toevoegde.

De begeleidende catalogus (F - E - NL) en de website 


zullen u ongetwijfeld verder op weg helpen in zijn wereld.


SCHWIND FOUNDATION
Retrospectieve Jean Schwind

tot 11 januari 2015
in het
S.M.A.K.
Citadelpark
9000 GENT

dinsdag tot zondag: 10 tot 18 uur

www.smak.be

© Art Spotter voor WATERSCHOENEN



dinsdag 16 september 2014

Sebastian Moldovan met 'Meltdown' bij Galerie Jan Dhaese (Gent).


Sebastian MOLDOVAN (°1982, Roemenië) was reeds in 2008 en 2010 te gast bij Galerie Jan Dhaese. In 2010 waren we er zelf bij toen hij zijn 'Artist Survival Kit' installeerde.
Hij bracht toen zijn vriend en collega Adi Matei mee. Vorig jaar waren ze voor hun land ook te gast op de Biënnale van Venetië in de galerie van het Instituto Romeno (Cannaregio). Moldovan creëerde daar een ingewikkelde installatie met afvoerbuizen.


Sebastian Moldovan, Meltdown, tekening &
sculptuur, 2014
@ Galerie Jan Dhaese
 

 Nu is Sebastian MOLDOVAN alleen in Gent. In tegenstelling tot de installaties in 'Artist Survival Kit' of in Venetië, pakt hij nu uit met schijnbaar eenvoudige (maar verfijnde) tekeningen, schilderijen en kleine sculpturen. Vooral de talloze wacht- of uitkijktorens zijn quasi eindeloos terugkerende onderwerpen.
Met een tentoonstellingstitel als 'MELTDOWN' kan men maar beter op het ergste voorbereid zijn en de ogen openhouden. Dan kan een uitkijkpost méér zeker geen kwaad.

Moldovan ziet de wereld afstevenen op een doemscenario, een meltdown op zowel ecologisch, economisch, financieel als maatschappelijk vlak. De nieuwsstromen die ons dagelijks overspoelen geven hem alvast geen ongelijk.
Met eenvoudige artistieke middelen probeert hij ons alert te maken. Hij tekent boten die de overgebleven planten en bomen proberen te redden (als een ark van Noah), ontwerpt vlotten, buffers en reddingsvesten, maar creëert dus vooral ontelbare torens op hoge poten alsof hij wil zeggen: BEWARE, want als we met zijn allen de boel in de gaten houden, is het misschien nog niet te laat...!



Sebastian Moldovan, Meltdown, tekeningen-schilderij, 2014
@ Galerie Jan Dhaese
 

 Seabstian Moldovan

'MELTDOWN'

tot 12 oktober 2014
bij
Galerie Jan Dhaese
Ajuinlei 15 B
9000 GENT

donderdag tot zaterdag: 14 - 18 uur
zondag: 11 - 14 uur

www.jandhaese.be


© Art Spotter voor WATERSCHOENEN

zaterdag 13 september 2014

KRASJ '14: actuele kunst in Ninove... EEN WANDELING



' O Tejo é mais belo que o rio que corre pela minha aldeia'


Tot 5 oktober 2014 loopt in de Ninoofse binnenstad het kunstparcours KRASJ '14 als vervolg op de eerste editie die in 2012, op initiatief van Ninoofs beeldend kunstenaar Koen De Decker, het licht zag.
Het is de bedoeling dat dit initiatief in 2016 tot een verderzetting van deze biënnale leidt en inmiddels Ninove definitief op de kaart van het actuele kunstgebeuren zet. 
Voor deze tweede editie tekent curator Ilse Roosens, die onlangs in het S.M.A.K. ook het vernieuwde initiatief 'Coming People' verzorgde.
Twee jaar geleden lag het uitgangspunt reeds bij de vaststelling dat heel wat jonge kunstenaars hun provincienest (in casu Ninove) verlaten om in grote steden als Gent, Brussel, Antwerpen of zelfs over de landsgrenzen te gaan studeren en uiteindelijk niet meer terug te keren naar de plek van herkomst.
De nieuwe omgeving biedt ongetwijfeld meer artistieke/professionele contacten dan de oorspronkelijk woonplaats. Toch blijft er ook een zekere vorm van heimwee, wellicht een familiale band, misschien een zekere ontheemding en een eventuele nood aan (h)erkenning van de thuisbasis.




Hospitaalkerk Ninove


Kunstenaars hebben ook vroeger steeds de behoefte gehad om te 'ontsnappen', de blik te verruimen en grote centra op te zoeken. De voorbije 100 jaar was nu eens Brussel het centrum van de artistieke wereld, dan weer Parijs, New York, Berlijn.
Vandaag wellicht meer dan ooit zorgt de nomadische activiteit van kunstenaars uit alle werelddelen voor een dubbel gevoel. In een wereld van voortdurende migratiestromen zijn natuurlijk niet alleen kunstenaars daaraan onderhevig. Maar misschien zijn zij beter in staat om via hun werk uitdrukking te geven aan de gemengde gevoelens die dat met zich meebrengt.

Geen wonder dus dat KRASJ '14 in het teken staat van het 'reizen', zowel in de letterlijke betekenis als in de hoofden van de kunstenaars.

De Portugese zin waarmee deze bespreking opent, komt uit een gedicht van Fernando Pessoa.

'De Taag is mooier dan de rivier die stroomt door mijn dorp'

Meteen daarna nuanceert Pessoa dat beeld.

'Maar de Taag is niet mooier dan de rivier die stroomt door mijn dorp. Want de Taag is niet de rivier die stroomt door mijn dorp' 

Pessoa schreef dit gedicht in de bundel 'O Guardador de Rebanhos / De Hoeder van de kudde' onder het heteroniem Alberto Caeiro.

Maar ook het verdere verloop van de tekst is in de context van KRASJ belangrijk. Reeds in de eerste zinnen schuilen alle tegenstrijdige gevoelens en gedachten die we hiervoor i.v.m. de jonge (en minder jonge) kunstenaars schetsten.
 

Fernando Pessoa in Lissabon in de buurt van de Taag


Maar het gaat in KRASJ niet alleen over Ninoofse kunstenaars. Net zoals bij de vorige editie is gekozen voor een mix van beginnende en gevestigde kunstenaars met Ninoofse roots en kunstenaars uit binnen- en buitenland.

Gespreid over zeven locaties wacht u een aangename wandeling met presentaties die geenszins overladen, maar dikwijls bijzonder verrassend zijn en meerlagige betekenissen bevatten.
Starten kan in principe op elke locatie, maar beginnen in het Oud Stadhuis is wellicht de meest aangewezen optie, vermits u daar ook een infopunt vindt waar o.a. de kleine catalogus te koop is. Bovendien is hier een gratis wandelplan beschikbaar.

In ons vorig artikel - KRASJ '14: actuele kunst in Ninove... EEN VOORUITBLIK - kreeg u in de lijst van deelnemende kunstenaars rechtstreekse links naar hun websites, een aangewezen weg naar een kennismaking vooraf.


Kristof Van Gestel @ Oud Stadhuis


Op de eerste verdieping van het Oud Stadhuis kunt u al meteen zelf deelnemen aan het artistieke discours door in gesprek te gaan met Kristof VAN GESTEL: op de sofa met een kunstenaar. Zijn werk dook vroeger reeds op in Waterschoenen.

Legt hij al zijn (artistieke) zieleroerselen bloot en verwacht hij dat ook van zijn gesprekspartners? Come and see...

Met hem balanceert u ongetwijfeld op de grens tussen sculptuur, meubel, design en waagt u zich 'vanzelfsprekend' op artistiek en filosofisch terrein.

Een verdieping hoger worden we in de middengang begroet door Johan DE WILDE, wiens subtiele tekentechniek we al jaren volgen. Zijn drieluik 'El Pais' levert op het eerste gezicht nog minder 'sporen' op dan we van hem gewoon zijn, maar let u vooral op de gekleurde randen van het karton.

De kamer links is het terrein van twee kunstenaars. De quasi surrealistische benadering van Carlos CABALLERO konden we u enkele maanden geleden reeds in Waterschoenen presenteren. Vanuit zijn geboorteland Cuba kwam hij via Florida ook in Gent terecht. 'Reizen', 'migratie' en 'ontheemding' of zelfs (letterlijke) 'gespletenheid' (zoals in zijn sculptuur 'Spaces') zijn bij hem gangbare begrippen.

Jong Ninoofs talent (maar woont en werkt in Gent) Jonathan PAEPENS bekijkt de wereld door een gekleurde bril en in feite door méér dan één. Er is Jonathan Paepens die tijdens de opening op 6 september als zijn alter ego 'Diva John' de performance 'raise your flag' uitvoerde op het balkon van het voormalig stadhuis. Eveneens als 'Diva John' laat hij zich maar al te graag onderdompelen in de glamour en glitter van de sterrencultus, al houdt hij steeds de angeltjes van dat bestaan in het oog. Zijn textielwerk 'vallende sterren' benadert het Hollywoodthema van opkomst en ondergang.
Op 21 september om 11 uur kunt u hem nog eens aan het werk zien met zijn performance.



 Emmanuel Mottu, Europe - état des lieux . Désolation, 1995,
Collage met papier, privécollectie


Een volledig gedetailleerde rondleiding doorheen het hele parcours zou ons binnen het bestek van dit artikel te ver leiden en bovendien elke verrassing voor u in de kiem smoren. Dus gaan we in vogelvlucht verder en strijken hier en daar neer voor een nadere kennismaking.

In het Oud Stadhuis hebt u ook nog Mark DION (met een soort Wunderkammer') tegoed, naast een onverwachte band tussen twee Zwitsers van verschillende generaties: Paul KLEE en Emmanuel MOTTU. Klee werd door de nationaalsocialisten in 1934 als 'Entartet' uit Duitsland verdreven (maar liet in zijn werk meer dan ooit kinderlijke vreugde en vrijheid toe), terwijl Mottu met zijn grote collage 'Europe - état des lieux . Désolation' een historische stand der dingen van ons continent opmaakt (een schitterend werk).

En nu trekken we naar het voormalige POSTgebouw op de site van het huidige stadhuis aan de Centrumlaan.
We worden er in de centrale ruimte verwelkomd door de indrukwekkende geluidsinstallatie met oude bandopnemers in loop geschakeld door Bart MARIS, vooral bekend als muzikant  (met Ninoofse roots), die als een moderne nomade met zijn muziek de wereld rondreist.
Op 21 september om 10 uur verzorgt hij hier de performance 'neuringen en dender', een concert voor trompet en bandopnemers.


 Impressie met reflectie uit de reeks MADRID van Carl De Keyzer,
1996, foto, privécollectie


In de vele hoeken en kamertjes van het gebouw wachten u tal van ontdekkingen.
 Ayako YOSHIMURA, Carl DE KEYZER, de vreemde en afstandelijke poppen van Maen FLORIN, Cannelle TANC en Alicia FRAMIS nemen ons mee van Madrid over Parijs of Hollywood naar New York of andere inwisselbare plaatsen.

Patrick VAN CAECKENBERGH duikt hier op als een 'onverzadigbaar verzamelaar van informatie', wat ons meteen de link doet leggen naar het werk van Mark Dion in het Oud Stadhuis.

Christof MASCHER, een schilder van sprookjes, krijgt het gezelschap van Tadashi KAWAMATA, die in 2012 zijn 'Favela in Gent' bouwde in de buurt van de Dampoort tijdens het project TRACK.



Ayako Yoshimura, Variations on a theme # 2 - nature, 2010
Een selectie van 8 uit een reeks van 12 foto's

Pascale Marthine TAYOU (onlangs ook nog in WATOU), interieurarchitecte Yasmine LTAIEF en Moshekwa LANGA vervolledigen het beeld met licht, geluid en kleur (zelfs Afrikaans 'couleur locale').

U mag nu via de voetgangersbrug achter het stadhuis even over de Dender voor een bezoek aan Sarah & Charles (La nuit américaine, in 2012 ook al in het project Façades in Middelburg) in het STADSPARK.

Nadien gaat het richting HOSPITAALKERK waar we allereerst begroet worden door Claude DENDAUW en zijn bijzondere, symbolische installatie met schilderkunstige, sculpturale en poëtische elementen: 'Fragmenten uit mijn nomadisch dagboek'. Als illustratie van 'hoofdreizen' kan het tellen en in al zijn sprekende 'kleurloosheid' is het perfect geïntegreerd in deze op restauratie wachtende ruimte waarin barokke kracht en schitterend verval elkaar in evenwicht houden.

De kunstenaar vraagt uw medewerking: "Zet uw diepste gedachte op papier... en stop ze in één van de beschikbare flessen. Uw gedachten zullen voor altijd bewaard blijven".


Claude Dendauw, detail uit presentatie
Fragmenten uit mijn nomadisch bestaan, 2014,
installatie met schilderijen en sculpturen 


In dezelfde ruimte duikt ook het verhaal op (via video) van de in 1975 verdwenen Nederlandse kunstenaar Bas Jan ADER: het ontstaan van een mythe. In 2003 schreef Hans den Hartog Jager de roman 'Zelf God worden', waarin een gelijkaardig verhaal uitgewerkt werd.

Vlakbij de Hospitaalkerk bevindt zich (los van KRASJ) de muurschildering van Koen DE DECKER. Sinds onze bespreking in Waterschoenen heeft hij het werk gesigneerd en een katje toegevoegd.

Via de parking kunt u achter de hospitaalkerk doorlopen naar de KAAISCHOOL.
Onderweg ontdekt u op het lange metalen hek nog de sporen van Krasj in 2012. De gevlochten touwen van Mira Albrecht hebben inmiddels hun kleur bijna geheel prijsgegeven.


Paul D'Haese, met de fotoreeks Escapades, 2014


In de KAAISCHOOL toont Paul D'HAESE in zijn 'Escapades' een serie typisch Vlaamse (maar tegelijk universele) architectonische absurditeiten.

Ayako YOSHIMURA, die we ook in het postgebouw al uitvoerig mochten begroeten, laat hier vrolijk de vogeltjes fluiten tegen de achtergrond van droomlandschappen. Op deze plek plukte Lynn Hellebuyck twee jaar geleden de bloemetjes... (Krasj 2012).

We trekken naar de KOEPOORT. Hier heeft Ante TIMMERMANS zijn tenten opgeslagen (of zijn podium opgebouwd), geflankeerd door twee typische tekeningen van Philippe VANDENBERG. Vandenberg ontleedt in deze tekeningen via de figuur van Hitler het leven van de mensheid in zijn geheel en de drang naar dictatorschap..

Ante TIMMERMANS, afkomstig uit Ninove (Meerbeke), heeft zich met zijn tekeningen een flinke internationale reputatie opgebouwd en zoekt momenteel naar een gezond evenwicht tussen de rol van de kunstenaar als 'vervaardiger' van artistieke objecten en een geëngageerde aanpak als performer. In Ninove gaf hij tijdens de openingsdag alvast een stevige aanzet met zijn performatieve installatie 'le souffleur de pause', waarin hij als kunstenaar zijn 'ezelsmasker' afzet en de geest van Samuel Beckett en 'Wachten op Godot' evoceert. De onsterfelijke zin uit dat toneelstuk I'll never forget this carrot, gekoppeld aan de spie (zie het schilderij op de schouw) krijgt in Ninove wel een speciale betekenis.



Ante Timmermans, Ego Homo Nonsens / Homo Ludens, uit de
installatie 'le souffleur de pause', 2014, diverse media


Op 21 september , tussen 10 en 14 uur, doet Ante Timmermans de performance nog enkele keren over. Maar een gewoon bezoek aan de installatie is intussen meer dan de moeite waard.

Onze laatste locatie ligt in de VESTBARM.
Een ruime garage doet er dienst als 'garage' voor een project van Pascale Marthine TAYOU: Garage Modern. Met een ploeg van Kameroense technici bouwde hij een 'nieuwe' auto met verschillende oude onderdelen. Let ook op het geluid...

Hij krijgt het stille gezelschap van Maen FLORIN en William PHLIPS, die uitpakt met een vroeg (1987), maar bijzonder sterk en sober drieluik: 'Grenzeloos'.

*

Na KRASJ '14 kan het gedicht van Pessoa nooit meer eindigen met de bestaande zinnen:

'De rivier van mijn dorp doet me denken aan niets.
Wie aan haar oever staat, staat enkel aan haar oever'


De Dender die door Ninove stroomt is voorgoed een stukje Taag geworden. 


Ante Timmermans, detail uit de installatie
'le souffleur de pause', 2014, diverse media


KRASJ '14

tot 5 oktober 2014
elke zaterdag en zondag: 13 - 19 uur

OUD STADHUIS
Oudstrijdersplein 6
9400 NINOVE

INFO



© Art Spotter voor WATERSCHOENEN